Circle of (ship) life

16 maart 2018 - Khasab, Oman

Zo mensen, daar zijn we weer!

Terug van weggeweest. De blog heeft 2 maanden op zich laten wachten, maar hier is dan weer nieuw leesvoer. Het kost veel tijd om nieuwe energie te vinden voor een spiksplinternieuwe blog waar ik jullie weer van kan laten genieten. Wees niet getreurd, het is nog niet de laatste. De eerste vraag die altijd gesteld wordt is: ‘Hoe gaat het op het schip?’ Nog steeds goed hoor. De Splendida vaart nog en de mensen boeken nog steeds excursies.

De vorige keer zijn we bij de jeepsafari in Muscat geëindigd. Laten we nog even in Oman blijven en een stukje verder varen naar het prachtige Khasab. Ik moet Musandam zeggen. Khasab zelf is een klein stadje met wat prularia winkeltjes en verder niets. We varen naar dit gebied, genaamd Musandam, vanwege de ruige natuur en prachtige fjorden. Om deze reden wordt dit gebied dan ook het Noorwegen van Arabië genoemd. Het grenst aan de straat van Hormuz, het stuk zee dat tussen de punt van het Noorden van Oman en Iran ligt. Khasab was en is nog steeds een belangrijke plaats voor de handel. Het is maar 60 kilometer varen van Iran naar Khasab en maar 40 terug. Nee grapje, ook 60 natuurlijk. Maar goed, er varen elke ochtend kleine bootjes met handel van Iran naar Khasab en aan het einde van de dag gaan de bootjes, volgeladen met elektronica, weer terug naar Iran. De mensen doen dit omdat de elektronica vanuit de VS goedkoper geïmporteerd kan worden in Oman dan in Iran en ook andersom. Ik weet niet wat ze uit Iran halen, maar dat heeft ook dezelfde reden. Als we met de MSC Splendida rond de klok van 18:00 uur wegvaren uit Khasab varen ook deze kleine bootjes weer terug naar Iran. Het zijn er geen 10, maar misschien wel een stuk of 70. Het is meer dan 1 keer voorgekomen dat gasten naar de balie komen en zeggen. Hebben jullie ook die piraten gezien? Zijn die niet gevaarlijk? En wij zeggen dan: ‘Jaaaaa, heel gevaarlijk…., maar ze schieten niet, dus maakt u zich geen zorgen’.

Bij elke stop in Khasab hebben we de zogenaamde Dhow cruise. De trouwe lezers weten waar ik over spreek. Bij het meeting point voor deze Dhow cruise was ik weer een keer verantwoordelijk, wat altijd leuk en toch enigszins ontspannen is. Je hoeft geen stickers uit te delen en moet ervoor zorgen dat alles op tijd en toch een beetje georganiseerd vertrekt. Geloof me, als je een excursie met Italianen, Fransen en Spanjaarden weg moet sturen dan gaat dat alles behalve op tijd en georganiseerd. Een geluk voor mij dat er deze morgen alleen maar Duits en Engels sprekende gasten op excursie gingen. De andere talen gingen in de middag.

Zoals de titel al omschrijft is het de ‘circle of shiplife’ wat betekent dat er in deze blog niet heel veel nieuwe dingen qua werk naar voren zullen komen, maar meer wat dingen die ik zo nu en dan heb meegemaakt. Excursies, leuke dingen met het team, enzovoort.

Laten we dan toch maar met wat werk beginnen. Het is zaterdag 20 februari en dat betekent maar 1 ding: nieuwe gasten in Dubai waar Bjorn om 06:00 met zijn excursietjes in de terminal mag gaan staan. Daar kan ik echt van genieten…. Verder zijn de mensen die aankomen vrij moe, dus stellen ze weinig vragen. Informatie geven en door naar ’t schip. De dag verloopt verder vrij stressvol. Dit is elke 2e dag in Dubai eigenlijk zo. Het is dan ook de drukste dag van de week voor ons. We moeten de vorige cruise afsluiten, rapporten maken en zorgen dat alles klaar is voor de nieuwe gasten die op datzelfde moment allemaal in de rij staan om excursies te boeken. We helpen ze vrij snel, maar nemen wel de tijd voor ze. Er zijn 5 computers dus de tijd die mensen moeten wachten is niet heel lang. De helft van de mensen komt op de eerste dag met vragen voor receptie dus die sturen we meteen door naar de overkant waar de receptie is gesitueerd.
Na 2 dagen Dubai en Abu Dhabi varen we altijd naar het eiland Sir Bani Yas waar we met de hele crew pas echt aan de cruise gaan beginnen. We vergeten de 2 zenuwslopende dagen en starten met frisse moed op het eiland. Ik loop naar de watersporten en maak samen met 2 collega’s de desk klaar om de gasten te ontvangen voor de kayak tour, stand up paddle board, snorkelling en de floating mats. De zon schijnt, zonnebril op en genieten eh… werken maar. Vanaf 12:00 heb ik pauze en loop naar het buffet wat altijd lekker is. Het is een privilege voor de crew om ook op het eiland te mogen eten. Helaas werd dit door sommige cremembers als normaal beschouwd en gingen soms wel met 3 volle borden aan tafel zitten. Dit werd door de Hotel Director niet gewaardeerd en diezelfde middag was er een mail gestuurd naar alle afdelingshoofden dat deze privilege onmiddellijk was ingetrokken. Bedankt! De Hotel Director zag na enkele dagen ook in dat het logistiek niet mogelijk was om alle crew met de tender tussen de middag naar het schip te sturen om daar te eten en dan weer terug te komen. Dit privilege werd snel weer terug gegeven. Dit wil wel zeggen dat ze niet alles laten gebeuren en je je als crew gewoon moet gedragen. Zeker in het bijzijn van gasten. Enkele van ons (crew in het algemeen) dachten daar op dat moment anders over.
Die middag nog lekker gevolleybald en wat uitgerust op het strand.
Dan komen we na een dag op zee weer aan in het altijd zonnige Bahrein. Na de laatste keer dat we er waren is er niet veel veranderd. Het is nog steeds de minst aantrekkelijk stop op het cruiseprogramma. Bij aankomst staan er prachtige gele schoolbussen uit de VS klaar om de gasten op de excursies te transporteren. Bahrein is nog volop in ontwikkeling qua toerisme dus iets anders is er simpelweg niet beschikbaar. Daarnaast maakt het feit dat de gidsen freelancers zijn en niet voor één bedrijf werken. Deze gidsen krijgen moeilijk of soms zelfs geen toegang tot de haven wat deze ochtend voor 1,5 uur vertraging zorgt. Dit betekende voor deze dag ook dat het schip later vertrok dan gepland. Dat is iets wat eigenlijk ondenkbaar en onmogelijk is in de cruise industrie. We zeggen dan maar ‘Welcome to Bahrain’.

Bij aankomst in Doha de volgende dag staat er voor mij weer een excursie op het programma. Ik ga mee met de excursie die de highlights van Doha laat zien. De Souk (Arabische markt), skyline van Doha en het bezoek aan het museum van Islamitische kunst. Het museum is zeker het hoogtepunt van deze excursie. Bij binnenkomst wordt je ontvangen in een grote hal met allemaal Arabische symbolen op de muren. In het midden zweeft een cirkel met daarin Arabische tekens geperforeerd. Door het licht in de cirkel geeft dit een mooi effect naar buiten toe. Verder is er een wand compleet van glas van wel een meter of 8 hoog die wederom een mooi uitzicht geeft op de skyline van Doha.

Aangekomen in Abu Dhabi, op 28 januari, komt de overall manager van de excursies van het hoofdkantoor de Splendida bezoeken om te checken hoe alles verloopt. Haar naam is Carmen de Rosa en komt, uiteraard, uit Italië. Vóór haar komst hadden we met het hele team alles tot in de puntjes voorbereid, omdat het er tip top uit moest zien voor de corporate. De Tour Magazines waren geprint, het kantoor was schoon, alles zag er goed uit en we waren klaar voor de week waarin Carmen de hele week over onze schouders mee zou kijken. Carmen is zelf ook Tour Manager geweest in dit seizoen dus zij wist precies wat er allemaal moest gebeuren en wanneer dat af zou moeten zijn. Er was enige spanning voelbaar bij het team. Na deze week is gebleken dat al deze voorbereiding zijn vruchten heeft afgewerpt. De beoordeling die wij als team kregen was prima. Ze was zeer tevreden over hoe het team samenwerkt. Ze had zelden een team zo goed en soepel samen zien samenwerken.

Op het eiland Sir Bani Yas was het weer een lekker dagje. Ik mocht voor de 2e keer mee op Jeep Safari. Rondje eiland in 1,5 uur en onderweg nog een paar chiquitita’s gezien. Eh, ik bedoel Cheetah’s.
In Muscat hebben we een nieuwe excursie die we voor het eerst aanbieden. Ik mag mee als Tour Escort om te checken hoe deze excursie in zijn werk gaat en of het wat is. Het is een niveau 3 excursie wat betekent dat je lichamelijk een beetje in conditie moet zijn, goede schoenen aan wordt bevolen en er rekening mee moet houden dat je wat moet klimmen en klauteren over rotsen en oneven terrein. Wanneer ik de bus instap zie ik 8 van de 16 gasten met, jawel, slippertjes en de zeer modieuze crocs. Ik vraag ze vriendelijk of ze het tour magazine gelezen hebben waarin staat dat het handig is om goede schoenen aan te doen. Ja, dat hadden ze gelezen, maar ze vonden dit prima. Oke, dan gaan we! Na een korte panoramische tour door Muscat komen we aan bij het begin van de hike die ons via de oude handelsweg door de bergen naar de Souk van Muscat zal leiden. Voorop de hike-gids bepakt en bezakt, dan de gasten met slippers en dan ik om de groep af te sluiten en te ondersteunen waar nodig. Het is een hike van 2,5 uur waarin we een afstand van 3 kilometer afleggen. Om even te vergelijken, ik loop 10 km hard in 48 minuten. Het terrein is ruig, maar wat is het toch weer prachtig. Vanaf de waterlijn duiken we meteen een steil bergpad op dat ons naar de richel van deze keten zal leiden. Vanaf hier is het omhoog en omlaag naar de vallei in het midden van de keten. Deze vallei was vroeger een rustplaats voor de handelsreizigers. Onderweg praat ik wat met Argentijnse gasten die me wat Spaanse willen leren. Alle begin is moeilijk dus beginnen we met het leukste. De scheldwoorden hahaha. Na een uurtje kwamen we lichtelijk bezweet aan bij een punt met uitzicht over de bergketen met op de achtergrond de zee en een reusachtige wierrookbrander. Het is geen wierrook, maar ik ben even de naam kwijt. Het is iets vergelijkbaars. De verbranding van deze wierrook is een oude traditie in Oman die nog steeds in ere wordt gehouden. Het geeft een aangenamere geur dan wierook. Het ding waarmee deze wierrook wordt gebrand staat dus in het groot bovenop een van deze bergen en is bijzonder om te zien. De gids vertelt dat ze dit ook nog echt gebruiken. Als de wind goed staat, dan kan heel Muscat van deze brander genieten. Je moet denken aan een brander van wel 10 meter hoog en 10 meter breed. Tegen het einde van de excursie beginnen de gasten op slippers en crocs te klagen over voetpijn. Jammer maar helaas, we gaan door. Had je maar goede schoenen aan moeten doen. Na 2,5 uur arriveren we in het oude gedeelte van Muscat en is het nog een kleine 10 minuten lopen naar de Souk. De gasten hebben het al met al een hele mooie tocht gevonden. Dit is het Muscat dat je niet zo snel te zien krijgt. Wat mij betreft een goede excursie, mits je goede schoenen aan hebt. Dat dan weer wel natuurlijk!
In Khasab is het weer raak. Ik mag mee met de City tour in Khasab. Ik heb al eerder verteld dat de stad Khasab niet zo bijzonder is. Ik bereid mij voor op een niet al te interessante excursie. Het tegendeel wordt immers bewezen. In de ochtend start ik samen met mijn collega’s bij het meeting point voor de City Tour in Khasab. Wanneer mijn bus met Engels sprekende gasten compleet is ga ook ik op pad naar de Tender boot. In 10 minuten vaar ik samen met de gasten naar het vasteland van Khasab. Eenmaal in de bus vertrekken we naar het Fort. Binnenin het fort zien we van alles. De geschiedenis, leefwijze en cultuur. De visserij is nog steeds een belangrijke inkomstenbron voor de lokale bewoners en deze ambacht wordt dan ook nog dagelijks uitgevoerd. Een van de vissersboten was te zien binnenin het fort. Het fort zelf is van onschatbare waarde geweest voor de verdediging van de straat van Hormuz. Doordat deze plaats zeer strategisch gelegen was, was het zeer gewild bij verschillende vijanden. Zo ook bij de Portugezen. Zij zijn er in geslaagd om dit gedeelte van Oman te veroveren en zo in dit gebied te regeren. Later hebben de Omani het gebied weer heroverd en zijn zij tot op de dag van vandaag nog steeds de baas. Uiteraard is het allemaal geschiedenis, maar ook dat laten sporen na. Dit was bijvoorbeeld goed te zien in het fort. Er stonden vierkante torens, maar ook ronde. De gids legde uit dat alles wat vierkant is gebouwd is door Omani mensen en alles wat rond is gebouwd door de Portugezen. Na het fort gaan we verder naar het bruisende centrum van Khasab, not, en krijgen de gasten wat vrije tijd om in de winkeltjes te besteden. Daarna rijden we ongeveer 45 minuten naar het dorpje Bukha waar we ook wederom een dergelijk fort bezoeken. In dit fort werd met poppen en relikwieën uitgelegd hoe ze vroeger in zo’n fort leefden. Een keuken, wasruimte, wapenkamer, maar ook de woonkamer, gebedsruimte en de Koran school. Onderweg naar Bukha reden we door de fjorden wat zorgde voor adembenemende uitzichten over Musandam en de straat van Hormuz. Prachtig!

Ook bij aankomst in Dubai op 2 februari sta ik weer op de lijst om mee te gaan op excursie. Dit keer vertrek ik in de middag voor de city tour in het oude gedeelte van Dubai. Huh, oude gedeelte, jaja, Dubai is niet alleen maar olie en Burj al Khalifa. Ik vertrek met een halfvolle bus met Engelse en Duits sprekende gasten naar de eerste stop, het al Bastakiya kwartier. Nog even een kleine notitie vooraf: De geschiedenis van Dubai is maar 60 jaar oud, dus zo oud is het nu ook weer niet, maar toch, het is allemaal laagbouw in oude stijl. Eenmaal in het oude kwartier zien we hoe ze hier 50 tot 60 jaar geleden leefden. Het zijn redelijk grote huizen die allemaal een oker kleur hebben, hier een daar een raampje en allemaal met zo’n prachtige houten Arabische deur. Je kunt het je voorstellen. We lopen door de wijk en zien dat bovenop elk huis een soort wachttoren staat. De gids legt uit dat dit geen wachttoren, maar een windtoren is. Deze toren met openingen aan alle zijdes zorgde er vroeger voor dat er koele wind binnen kwam. Een soort natuurlijk airconditioning. We gaan terug de bus in en rijden verder naar het Dubai museum. De gids verteld wat er nog meer op het programma staat voor de namiddag. Enkele gasten krijgen door dat het een excursie door het oude centrum is en dat er geen Burj al Khalifa gezien gaat worden. Dat zijn van die domme toeristen die de omschrijving van de excursie niet lezen en altijd de goedkoopste tour boeken. Voor deze situaties zijn wij als Tour Escort altijd voorbereid en moeten wij het Tour Magazine in 5 talen meenemen. Ik laat de gasten vriendelijk de omschrijving zien en vertel hen dat ze deze tour, door het oude Dubai, zelf geboekt hebben. Ze begrijpen het, kalmeren en vragen vriendelijk of ze met een taxi op eigen gelegenheid terug naar het schip kunnen komen. Natuurlijk meneer, geen probleem. Nog 2 gasten volgen en we gaan in harmonie verder met de excursie. In het Dubai museum is in verschillende ruimtes te zien hoe ze verschillende ambachten uitvoerden. Vissen, koken, weven en meer. Heel duidelijk neergezet met poppen, tekst en foto’s. Ik kom mijn zeer gewaardeerde collega (niet sarcastisch), Priscilla tegen en zij vraagt mij om het Spaanse Tour Magazine om de gasten de omschrijving van de excursie te laten lezen. Met alle plezier geef ik haar het Tour Magazine en zie van een afstandje hoe nog eens 4 Spaanse gasten niet wisten wat ze geboekt hadden en op zoek gaan naar een taxi. Dit zijn voor ons toch enigszins momenten om van te genieten. Na het museum komen we buiten en is het licht aan het schemeren. Met de groep die op dat moment nog uit een stuk of 17 gasten bestaat loop ik samen met de gids voorop naar de bootjes die ons naar de overkant van de rivier brengen. Dit gebied heet de Dubai Creek. Eenmaal in het bootje zien we een waar spektakel voor ons verschijnen. We varen de Creek op en zien daar een stuk of 100 bootjes varen die allemaal mensen naar de overkant toe brengen. Het is schemerig, er branden wat lichtjes boven de stad en de gasten hebben het naar hun zin. Ook ik geniet enorm van dit moment. Het is een stukje Dubai waar je eigenlijk niet aan denkt, maar wat er altijd al is geweest. Eenmaal aan de overkant neemt de gids ons mee naar de Spice Souk waar er kruiden in overvloed te vinden zijn. Je hebt het gevoel dat je in een 1001 nacht sprookje binnenwandelt. Zoveel geuren en kleuren dat het moeilijk is om ze van elkaar te onderscheiden. We lopen door dit alles naar de Souk waar de gasten wat vrije tijd krijgen. Na de Souk haalt de bus ons op om ons in 20 minuten naar het schip terug brengen. Het is inmiddels donker geworden en het oude Dubai ziet er sfeervol uit. Een plaats om naar terug te keren.

De volgende ochtend, zaterdag 3 februari, brengt Carmen haar laatste uurtjes op het schip door. Ze maakt voor ons de balans op en is zeer tevreden met het resultaat. Een target van 103,7 procent wat betekent dat het target is gehaald en een beetje meer. Een target wordt per cruise neergezet. De getallen zal ik niet in deze blog noemen, maar kan ik je in Nederland zeker vertellen. Voor elke cruise die we maken krijgen we een target. 4 cruises per maand. Het is voor onze eigen bonus ook lekker als we het target halen. Vanaf 85% target gaat de bonus lopen. Voor elke 5% na de 85% wordt de bonus hoger. De bonus tijdens deze cruise is dus op 4 momenten hoger geworden wat ons als Tour Escorts alleen maar meer motiveert om te verkopen. Wat we niet doen is verkopen om het verkopen. Als 5-sterren cruise maatschappij verkopen we echt om de gasten blij te maken. Ook als we iets niet aan kunnen bieden adviseren we ze om bijvoorbeeld een taxi te nemen of bij een andere excursiemaatschappij te boeken. Dat is ook werken voor MSC en daar ben ik tot op de dag vandaag nog steeds blij mee. Om even in de target sferen te blijven, de cruise begint altijd op zaterdag en normaal halen we het target van 85% op de 4e of 5e dag van de cruise. Voor deze cruise was het minimum target van 85% al op de 2e dag binnen. Ging lekker dus.
Het wordt vanzelf 5 februari en dat kan elk jaar maar 1 ding betekenen. Pa is jarig! Hij is weer een jaartje ouder, maar je ziet het bijna niet aan ‘m.
Het excursie team was weer neergestreken op het eiland Sir Bani Yas, wat erg aangenaam was. Lekker zonnetje, zee als een spiegel en weinig tot geen wind. De rest van de week is er niet veel bijzonders gebeurd. Niets om over naar huis te schrijven, dus dat doe ik dan ook niet. Op vrijdag 9 februari staat er een familie trip op het rooster. Huh, familie trip, wat is dat nou weer. Ik ga deze ochtend samen met Vincenzo, Luciana, Day en Viktor op werkbezoek bij het 7-sterrenhotel de Burj al Arab, Dubai aquarium, Aquaventure Park en de Dubai Marina. Stuk voor stuk highlights met een rijke uitstraling. We worden op de parkeerplaats naast de boot ontvangen door onze tour operator en rijden in 30 minuten over het palm-eiland naar het Atlantis hotel. Binnenin het Atlantis hotel mogen we door de VIP ingang naar binnen. Onze gids neemt ons mee door het prachtige aquarium wat ook wel de ‘Lost Chambers’ wordt genoemd. Ze hebben een soort gezonken stad van Atlantis gecreëerd. Je waant je in de gezonken stad en onderweg kom je allemaal verschillende zeedieren tegen. Van tropische vissen tot haaien, schildpadden en roggen. 614 verschillende soorten zeebewoners en 64.000 in aantal. Zeker de moeite waard om te bezoeken als je in Dubai bent. Na het aquarium lopen we een stukje verder naar het Aquaventure park. Helaas hebben we niet de tijd om de zwembroek aan te trekken dus blijft het bij een wandeling door dit waterpark wat op zich ook al een hele belevenis is. Bedenk een waterattractie en ze hebben het. Glijbanen, trechters, glijbaan met looping, bandenglijbaan waarbij je door een gedeelte van het aquarium komt. Ze hebben in dit waterpark zelfs een snelweg met op en afritten waarbij de snelweg een lazy river is en je voertuig een zwemband. Er staan bordjes met de afslagen naar de verschillende attracties zodat je zo min mogelijk hoeft te lopen. Erg leuk om alleen al te zien. Na de attracties bij Atlantis zijn we doorgereden naar de Dubai Marina. De Dubai Marina is wederom een nieuw, maar onbekend gedeelte van de stad en is eigenlijk alleen van buiten interessant. Er staan veel gebouwen die je elk een architectonisch hoogstandje kunt noemen. Van spiralen tot driehoeken en weet ik het allemaal. Noem het en het staat er. MSC biedt er een boottocht aan, dus vandaar dat we het met deze inspectie bezoeken. We lopen wat langs de boulevard, de gids verteld ons wat we zien en de auto komt voorrijden om door te gaan naar wat je misschien wel het bekendste gebouw van Dubai mag noemen. De Burj al Arab. Het 7-sterrenhotel. Bij aankomst worden we vriendelijk door de event manager ontvangen die ons wat informatie geeft over het hotel. Hoe de gasten van MSC worden ontvangen en hoe ze vervolgens naar de eetzaal begeleidt worden. MSC biedt een 3-tal excursies aan naar dit beroemde hotel. 2 waarbij ze een lunch in het hotel hebben en 1 met diner. We lopen door de receptieruimte naar de roltrap toe. In het midden van het hotel staat een efteling-achtige fontein die continue een show geeft. Als je een slechte dag hebt, maakt deze fontein je meteen vrolijk. Eenmaal bovenaan de roltrap zien we hoe adembenemend groot het hotel is. We stappen in de lift en gaan naar de 28e verdieping, wat eigenlijk de 56e verdieping is. Daarover later meer. We stappen uit en voor ons is een gigantisch groot panoramaraam met uitzicht op het palmeiland en de Arabische zee. We lopen door naar de eetzalen die zich ook op deze verdieping bevinden. Er zijn enkele gasten van MSC aan het genieten van hun lunch in de Burj al Arab. Het is een rijke zaal met mooi tapijt, wandbekleding, mooi gedekte tafels en nog veel meer rijkdom. De gids legt ons uit dat dit één van de ruimtes is waar ze MSC gasten ontvangen. Een andere ruimte is een aantal verdiepingen hoger en nog een andere vlakbij de spa waar we ook meteen naar toe gingen. In deze ruimte waren ze aan het voorbereiden voor het diner dat deze avond gehouden zouden worden voor de MSC gasten. Vanaf dit punt hadden we overzicht over alle kamers van het hotel. De manager legde ons uit dat elke kamer een suite is en is verspreid over 2 verdiepingen. Vandaar dat 2 verdiepingen in dit hotel 1 zijn. Elke verdieping heeft zijn eigen kleur en eigen receptie. Al met al een mooie ervaring en leuk om dit alles in het echt gezien te hebben. Na de Burj al Arab keren we terug naar het schip waar het leven weer doorgaat.

Het weer is constanter aan het worden. Uitloop van winter naar zomer wordt voelbaar. Er is minder wind, de zon begint sterker te worden en het wordt langzamerhand elke week wat warmer. Het is nog geen 45 graden, maar de stap van 25 naar 28 graden is gemaakt.
Elke week zijn we 1 dag op zee. Tijdens deze dag begeleiden wij zelf de ship tour. Dit is een 2,5 uur durende tour door het schip zoals je dat normaal niet ziet. De gasten bezoeken met ons het theater backstage, Yacht Club, wasserij, crew ruimte, provisie ruimte en de keuken. De tour wordt afgesloten met een hapje en drankje in de Dim Sum Bar op dek 7. In de morgen van 13 februari was het mijn beurt om de ship tour te begeleiden. Het was de eerste keer dat ik de ship tour alleen moest begeleiden dus dat was even spannend. Normaal doen de Internationale Hostess de ship tour in het theater, maar deze hadden deze morgen andere verplichtingen dus ook het theatergedeelte kwam voor mijn rekening. De informatie die ik moest geven zat al in m’n hoofd dus daar maakte ik mij geen zorgen om. Het enige wat mij een beetje zorgen maakte was dat ik niet zou verdwalen met 20 gasten op sleeptouw. Als je alleen bent kun je je dat permitteren, maar niet met 20 gasten. Om 08:30 waren alle gasten aanwezig die voor de ship tour geboekt hadden en begonnen we in het theater. Ik gaf informatie over het theater zelf, dat er 1.603 gasten in kunnen en dat het podium kan bewegen en nog meer technische info over het geluid en de belichting. Door naar de kleedkamer van de artiesten waar ik vertelde over hoe ze zich voorbereiden en hoe ze op het schip de shows verzorgen. Tussendoor wordt er ook nog een demonstratie van licht, geluid en podium gegeven. Na het theater volgt de Yacht Club waar ik de gasten vertelde over welke privileges deze gasten hebben en hoeveel suites er zijn. Door naar de wasserij waar de gasten de handen uit de mouwen steken en een aantal lakens mogen strijken. Wel met grote machines natuurlijk, geen handwerk. Door naar de crew ruimte waar het leven aan boord aan bod komt en als laatste naar de provisie ruimte en keuken waar chef Pietro huppeldepup de gasten begeleidt door deze ruimtes. Een onderdeel is de bakkerij waar bakker Angelo de gasten van de broodnodige informatie voorziet ;-). Als afsluiter nodigen we de gasten uit in de Dim Sum Bar voor een hapje en drankje. Dan zit mijn taak er als gids erop en kan de rest van de werkdag beginnen. Na de shiptour haal ik samen met Marco de bestelling op uit het magazijn. Zoals ik eerder al heb gezegd is het een klein land op het water met alle denkbare voorzieningen aanwezig. De bestelling bestaat voornamelijk uit papier, Tour Magazine covers, pennen, stickers voor de excursies, tickets en enveloppen.
Deze week is het weer tijd voor Bahrein wat nog steeds zeer ongeorganiseerd was, dus daar varen we voor nu even voorbij. Aan het einde van de dag hadden we een klein elastiekjes gevecht in het kantoor. Na een lange dag werken en tot middernacht in het kantoor was dit even ontspanning. De elastiekjes vlogen in het rond en we hadden dan ook erg veel plezier met z’n allen. De volgende avond in Doha zaten we in de crew bar en kwam er een kadet officier kwam binnen en zei: ‘hé, ik heb jullie vannacht een elastiekjesgevecht zien houden in jullie kantoor. Ik was op de brug de camera’s aan het checken en zag opeens dat jullie plezier hadden.’ Hij vond het zo grappig dat hij het hele gevecht op de camera heeft gevolgd. Als we aan het werk zijn hebben we niet in de gaten dat er camera’s in het kantoor hangen, wat ook weer een goed teken is. Zolang we geen elastiekjes naar de gasten schieten is het allemaal priiiiima!

Werken in een dynamisch bedrijf betekent ook dat er af en toe mensen het schip verlaten, simpelweg omdat hun contract erop zit. Zo ook op vrijdag 16 februari. Een van m’n beste collega’s, Vincenzo, verlaat het schip. Om afscheid te nemen zijn we gaan eten in een van de restaurants op het schip. Deze zijn normaal alleen voor gasten toegankelijk, maar bij speciale gelegenheden worden er ook crewmembers toegelaten. Met een klein gezelschap zijn we naar het restaurant ‘Butcher’s Cut’ geweest. Een steakhouse met enkele zeer goede soorten vlees. Even later lagen de biefstukken, lamsribben en meer voor onze neus. We namen afscheid van onze collega, vriend en familielid. Het was daarna nog lang onrustig op de Splendida.

Dan wordt het vanzelf weer zaterdag en is het tijd voor cruise ‘SP09’. Dat is voor ons codetaal in welke cruise we zijn aangekomen. SP staat voor het schip MSC Splendida en 09 staat voor het nummer van de cruise. SP01 was de overtocht van 2,5 week van Europa naar Dubai en vanaf toen hebben we steeds een 7 dagen cruise gemaakt. Bij elke cruise die de Splendida dit seizoen maakt wordt er +1 bijgeteld. Zo komen we vanzelf aan bij SP09. Omdat de tijd zo snel gaat raken we af en toe de tel kwijt…. Elke zaterdag in Dubai is er nog steeds de passagiersoefening. De ene week zijn de gasten geduldiger dan de andere keer. Soms lopen ze je na de laatste mededelingen bijna omver en de andere week moet je ze aansporen om het assembly station te verlaten.
Even een lesje mensenkennis mocht je ooit in het toerisme gaan werken. Italianen zijn een trots volk en spreken graag hun eigen taal. Net zoals ik spreekt niet iedereen Italiaans bij de excursie desk. De eerste vraag die Italiaanse gasten vaak stellen als ze bij het ‘ufficio de escursioni’ aankomen is dan ook ‘Parle Italiaaaaano’. Dit betekent ‘spreek je Italiaans?’. Daarop antwoord ik inmiddels: ‘Si, un poco’. Ze zijn dan te trots om hun best te doen en proberen er samen uit te komen. No problemo, next please ;-).
Na wederom 2 drukke dagen weer even relaxen op het eiland. Op het eiland hebben we 3 meeting points. 1 voor de sheikh beach beds. Dit zijn luxe strandbedden die gasten voor een hele dag kunnen reserveren. Dit is de makkelijkste van de 3 en heerlijk om te doen. Je zit aan het strand, wacht tot de gasten komen, wijst ze hun sheikh bed en wacht weer op de volgende. Dan is er de watersporten, hier begeleiden we de gasten naar de diverse watersporten die ze thuis of op het schip geboekt hebben. Kayak, paddle board etc. De laatste, maar zeker niet de minste is het welkom centrum waar we de gasten voor de mini eiland tour en jeep safari ontvangen. Er zijn 4 vertrektijden met ieder 290 gasten. Aardig aanpoten om dat allemaal te verwerken. De jeepsafari is altijd uitverkocht. Helaas is het een eiland en kun je er niet zomaar 10 extra jeeps naar toe sturen. Roeien met de riemen die we hebben zeggen we dan bij de watersporten. In de avond ben ik samen met Marco rond de klok van 20:30 uur klaar met werken. Elke avond zijn er in het theater 2 shows. 1 voor de gasten die de eerste restaurant ronde om 19:30 uur hebben en 1 voor de gasten die de tweede restaurant ronde om 21:30 uur hebben. Marco en ik nemen voor het eerst dit contract de tijd om naar een van de vele shows in het theater te gaan. Omdat het ook gala-avond is worden de officieren en kapitein voorgesteld. Als eerste komt onze eigen Svetlana het podium op. Ze vindt dit altijd ontzettend leuk om te doen, maar niet heus. Het plezier spat van haar gezicht, hahaha. Marco en ik lagen in een deuk van het lachen. Als laatste kwam de kapitein het podium op en heette alle gasten hartelijk welkom en wenste ze een fijne cruise. Naast Engels en Italiaans gaat ook nog alles nog in het Spaans, Duits en Frans. Ditzelfde geldt overigens ook voor de meeting points van de excursies. Na de ‘officers presentation’ was het dan tijd voor de show. Als je thuis naar het theater gaat kies je uit wat je leuk vindt en maak je er een complete avond van. Marco en ik moesten wat overwerken. Om 21:30 hielden we het dan echt voor gezien en liepen direct naar het theater. We gingen zitten en hadden geen idee welke show ze die avond zouden doen. Het bleek de French Follies te zijn. Wisten we nog steeds niets. Toen de show begon kregen we het uiteraard door. Het was een 40 minuten durende show vol dans, acrobatiek met vliegende tafels, jongleren, éénwielers, nog meer dans en meer. Een ontspannen afsluiting van de werkdag.

Dinsdag 20 februari was het weer tijd voor de ship tour. Een stuk zelfverzekerder dan de vorige keer stond ik weer klaar in het theater. Deze keer de tour gedaan met een stuk of 18 gasten die elk hebben genoten van de tour achter de schermen. Als crew zie je deze ruimtes elke dag en weet je veel details over het leven aan boord en het schip zelf, maar de gasten zijn daar ontzettend nieuwsgierig naar en vragen nog net niet of ze je cabine mogen bekijken.
In Muscat was het voor mij dit keer tijd om aan boord te blijven. Na een tijd op het schip is het soms wel lekker om een dagje op het schip te blijven. Niet mee op excursie betekende wel dat er meegedaan moest worden met de verplichte crewdrill die elke Muscat om 10:00 plaatsvindt. Deze ochtend stond de ‘Delta Echo’ op het programma. Dit is de oefening waarbij er door de intercom 3 maal ‘Delta Echo’ wordt omgeroepen. Op dat moment moet alle crew die een cabine op dek 4 of hoger hebben naar de cabine toe gaan en hun reddingsvest meenemen naar hun assembly station. De ‘Delta’ in ‘Delta Echo’ staat voor damage wat schade betekent. Om deze reden moet alle crew die een cabine op dek 3 of lager heeft meteen naar hun assembly station toe. Het kan namelijk zijn dat er op dek 3, 2 of 1 schade aan het schip is en er water binnenloopt. Direct naar het assembly station dus. Voor de duidelijkheid, dit was een oefening, dus niet echt. Ondertussen wordt alles uit de kast gehaald om de verschillende teams te trainen, medische evacuatie, fire team, rescue team, safety team, counter team en ga zo maar door. Ik hoef alleen maar naar het assembly station te gaan en te wachten op verdere instructies van de kapitein. Wanneer alle teams op de juiste locatie gestationeerd zijn dan komen de safety officieren alle 7 assembly stations persoonlijk controleren. Wanneer ze bij jou assembly station aankomen worden er enkele gecompliceerde situaties geschetst die je met het team volgens de protocollen moet oplossen. Wij kregen de situatie wat als het scansysteem niet meer werkt en je toch moet weten welke gasten in het assembly station zijn? Ik antwoordde met, dan ga je naar de receptie om een lijst op te halen. ‘Very good’ was het antwoord. En wat als de receptie in brand staat? Iemand anders antwoordde met: ‘’Dan ga je naar de brug waar een reserve lijst ligt’. Oke, very good assembly station Golf. De officier vertelde ons dat wij het laatste assembly station waren dat hij bezocht en dat wij als eerste de antwoorden in één keer konden geven. Hij had nog meer vragen voor ons die we ook zonder problemen konden beantwoorden. Hij was duidelijk zichtbaar trots op ons.
Het kan ook voorkomen dat de kapitein langskomt. Hij stelt geen vragen over de safety, maar over zichzelf, zijn officieren en MSC in het algemeen. Hij vindt het belangrijk dat de crew ook daarover vragen kan beantwoorden. Als voorbeeld stelt hij de vraag: ‘Wat is mijn naam?’. Als je als nieuwe crew aan boord komt is dit de eerste vraag waarop je het antwoord wilt weten. Weet je het niet dan ben je de sjeik, eh sjaak. Jullie weten natuurlijk allemaal wat de naam van de kapitein van de Splendida is toch?
In Khasab hebben we nog altijd de mooie Dhow cruise langs de fjorden. Deze dag mocht ik mee met een Belgische groep. We waren nog geen 10 minuten onderweg en de eerste dolfijnen lieten zich weer van hun beste kant zien. Ik zei tegen de groep: ‘We hebben in ieder geval dolfijnen gezien’. Het bleken nog lang niet de laatste dolfijnen te zijn. Het was ongeveer een uur varen naar de stop waar er gezwommen kon worden. De hele tijd hebben verschillende groepen dolfijnen naast de boot gezwommen. Dan gingen er weer een paar weg en kwamen er weer nieuwe. Zelfs de gids die met ons mee was had dit nog nooit gezien en was ook erg enthousiast. Zelf bij de zwemstop was er één gast die als eerste in het water lag en bij hem zwom er een dolfijn onder z’n arm door. Helaas had hij z’n ogen dicht en had deze gast zelf niets in de gaten….
De week voorafgaand aan de SP10 was er familie van Svetlana aan boord om haar te bezoeken. Ze hadden voor het excursie team enkele Servische lekkernijen meegenomen die we in de avond van Khasab met z’n allen in haar Cabine hebben geproefd en opgegeten. Koek, worst, brood en weet ik wat nog meer. Gezellige afsluiting van de dag.

In de ochtend van Dubai hoefde ik niet te werken, omdat ik later die dag op een lange excursie zou gaan. Excursietijd is namelijk ook gewoon werktijd. Ik mocht mee met de excursie naar dinner in the dunes in de woestijn van Dubai. Iets commerciëler opgezet dan in Abu Dhabi, maar nog steeds ontzettend leuk om mee te maken. In een klein uur reden we naar de woestijn om daar de banden iets leeg te laten lopen en ons klaar te maken voor de desert dune drive. Samen met de gasten van jeep 47 reden we weg van de stop en werd er gas gegeven de duinen in. We werden wederom flink door elkaar geschut en aan het einde van de dune drive lag er meer zand op de auto dan in de woestijn. Dit komt omdat ik als Tour Escort altijd in de laatste jeep moet zitten om zo zeker te weten dat alle jeeps op de plaats zijn waar ze moeten zijn. In de laatste jeep zit ook vaak de meest ervaren bestuurder van het team. In het geval dat er een jeep vast komt te zitten kan hij helpen om de jeep weer op gang te krijgen. Een kleine bijkomstigheid is dat je dan ook de meest ruige dune drive hebt wat ik persoonlijk niet erg vindt hahaha. Aan het einde van de dune drive kwamen we met de jeeps aan bij een kamp waar er tijdens het diner een buikdans- en vuurshow gegeven werd. De gasten en ook ik vonden het wederom een geslaagde avond. Rond de klok van 21:00 uur was ik weer terug op het schip en kon de vrije avond met vrienden beginnen.
Om 21:15 uur zat ik samen met Jill en Marco in de taxi naar de Dubai mall waar we de fonteinshow van 22:30 uur hebben bijgewoond, even door de Dubai mall gelopen, waar het weer ontzettend druk was. Hadden we niet zoveel zin in dus een Libanees restaurantje opgezocht en de kaart bekeken die alleen in het Arabisch was…. We hebben de ober gevraagd of hij voor ons een zoet traditioneel dessert kon brengen. Even later bracht hij een melkpudding met daarop pistache noten. Als je het zo leest denk je wellicht ‘wat is dat nu weer’, maar het was zoet en erg lekker kan ik je vertellen. Het was alweer na middernacht, hebben de taxi opgezocht, gevonden en zijn naar het schip terug gegaan.

Het was weer mijn beurt om in Dubai om 06:00 uur in de ochtend klaar te staan in de terminal op de nieuwe gasten te ontvangen. Ik had hier al een grafhekel aan, maar je zult zien dat het altijd erger kan. Om 05:45 stond ik in het kantoor om de mobiele desk klaar te maken met Tour Magazines, Booking forms, fotoboek en de uitnodigingen voor de Travel Talks. Om 05:55 verliet ik het kantoor, reed naar de uitgang van het schip op weg naar de terminal. Ik reed lekker met de mobiele desk op de straat naast het schip waar allemaal kleine steentjes liggen. Een van die steentjes lag net niet helemaal lekker. Je voelt ‘m al aankomen. Ik reed lekker toen opeens een wieltje van de desk net precies tegen dat ene steentje aankwam. Enkele seconden later lag ik met de mobiele desk, tour magazines, booking forms op straat. Ik liep achter de desk dus viel er keihard overheen. Het resultaat, 5 schaafwonden op m’n benen, een half kapotte desk en een lachende Mexicaan. Het was 06:00 in de ochtend, dus gelukkig hebben niet veel mensen dit gezien. De mensen die mij zagen hielpen mij, enigszins lachend, vriendelijk overeind en hebben alles weer in de desk gepleurd. Van een paar schaafwondjes gaan we nog steeds niet dood, dus een kleine 5 minuten later stond ik klaar in de terminal voor de gasten. Wie is die lachende Mexicaan zul je denken. Dat is Angel, onze International host voor de Spaans sprekende gasten. Hij heeft een beetje een Marc Marie stemmetje met als resultaat een aanstekelijk hoog lachje. Na die stunt met de desk was dat het enige wat mij een beetje opvrolijkte. Ik zei tegen Angel: ‘Blijf lekker zitten, als jij valt zou ik ook eerst gaan lachen en dan pas vragen of alles goed is ;-)’.
Omdat ik zo vroeg was begonnen betekende dat ook dat ik na een lange dag vroeg klaar was. Ik besloot om een andere show in het theater te bezoeken. Space Odyssee was aan de beurt. Een show waarin 2 universums elkaar ontmoeten. De shows zijn zonder tekst, omdat de gasten van overal ter wereld vandaan komen. De artiesten gebruiken veel expressie om duidelijk te maken waar het verhaal over gaat. Om diezelfde reden is er altijd veel dans en acrobatiek tijdens de shows.

Het is de laatste dag van de maand met de minste dagen, 28 februari 2018. Op deze dag zijn we aangekomen in Muscat, het aftellen naar de overtocht naar Japan is begonnen. Ik mag mee met de Cultural tour in Muscat. Dit een van de meest relaxte excursies Muscat. Het is niet de populairste wat ervoor zorgt dat er maar 30 gasten zijn. Een bezoek aan de Souk, moskee en paleis van de Sultan zijn vaste onderdelen voor een excursie in Muscat. Daarnaast zij we naar een privémuseum geweest waar de objecten van de Sultan centraal staan. Vooral zijn wapens vormden een groot deel van de collectie. Ook de geschiedenis van Oman komt er uitgebreid aan bod. In dit museum kom je te weten dat er ook diverse Nederlandse schepen tijdens de VOC tijd Muscat en Oman hebben aangedaan om te handelen. Als laatste stop zijn we naar een parfumfabriek geweest. Huh, parfum? Ja, parfum. In een van mijn eerdere blogs heb ik geschreven over de kledij voor mannen en dat ze deze traditionele ‘stropdas’ hebben. Deze kledij voor mannen wordt een ‘djellaba’ genoemd. Deze stropdas dopen ze in de parfum om bij onaangename geuren aan te ruiken. Parfum is dus een belangrijk onderdeel van de cultuur. Tijdens de rondleiding in de fabriek vond ik uit dat ik het moederbedrijf van deze parfumfabriek al eerder in Graz, Frankrijk, heb bezocht tijdens een studiereis met de Rooi Pannen. Wat is de wereld toch klein. Na deze excursie kom ik tot de conclusie dat ik zo goed als alles in Muscat wel heb bezocht. Ik keer terug naar het schip.

De volgende avond in Khasab is het weer tijd om afscheid te nemen. Dit keer van onze assistent manager Frederico. Een assistent manager is altijd een belangrijke schakel in een excursie team. Het is de verbinding tussen manager en team. Wanneer er fouten gemaakt worden, wat in elke bedrijf gebeurd, dan is deze schakel er om, wanneer mogelijk, de situatie op te lossen voor de manager erachter komt. Een soort laatste vangnet voor het team naar de manager toe. Niet dat we bang moeten zijn voor Svetlana, maar je wilt elkaar altijd beschermen wanneer iets niet gaat zoals zou moeten. Ik had, net als velen, een goede band met Frederico. Hij wist precies wanneer hij als assistent op moest treden en wanneer hij een van ons kon zijn. Wanneer iemand vertrekt, wordt er uitgebreid afscheid genomen en is het altijd gezellig. Er wordt een kleinigheidje gegeven als blijk van waardering voor het werk wat hij/zij de afgelopen periode heeft gedaan. Rond de klok van 02:00 werden de ogen gesloten.

Zaterdag 3 maart, de dag van nieuwe gasten, merkten we meteen dat Frederico weg was. Hoewel Priscilla zijn werk voor enige tijd overneemt, was het voor ons allemaal even opnieuw zoeken. Alles wat fout kon gaan, ging fout. Tickets waren niet afgeleverd in de cabine, te weinig Tour Magazines gevouwen, booking forms niet geprint, flyers van de vorige cruise stonden er nog. We liepen op deze toch al drukke dag achter de feiten aan. Aan het einde van de dag was iedereen gesloopt. Het maakt niet uit hoe laat is het, maar we sluiten altijd even af in de crew bar met wat te drinken. Zo ook op deze avond.

De tweede les mensenkennis voor deze blog gaat van start: ‘Lezen en luisteren’. Voor elke excursie is er een meeting point waar de gasten naar toe moeten om zich te melden voor de excursie. Dan geven wij ze een busnummer en kunnen ze gaan. Deze meeting points zijn op meerdere plaatsen op het schip te vinden. 1) Bij de excursiedesk 2) bij de receptie 3) Op diverse tv schermen verspreid over het schip 4) in het daily program in de cabine en 5) verbaal door het excursieteam bij de aanschaf van de tickets. Lijkt ons genoeg informatieverstrekking. Er zijn nog altijd mensen die naar de excursiedesk komen en vragen waar het meeting point is. We wijzen dan vriendelijk naar de flyer die 9 van de 10 keer recht onder hun neus staat. Ze glimlachen, maken een foto en gaan ervandoor. Dat was het wat betreft lezen. Nu komt luisteren. Als voorbeeld: In Khasab hebben we de Dhow cruise waarvan de boten direct naar het schip komen. De gasten hoeven dus niet de pier op. Ze worden begeleidt naar de uitgang door iemand van het excursie team. Op een middag was ik verantwoordelijk voor de Dhow cruise met Italiaanse en Spaanse gasten. We waren maar met z’n 2-en wat precies genoeg is. Alle gasten waren op het meeting point en dus waren ook wij klaar om ze naar de Dhow boten te begeleiden. Als eerste gaf mijn collega Day de mededelingen in het Italiaans en Spaans dat groep nummer 11 en 12 klaar zijn om te vertrekken. Ze werden lichtelijk dwingend verzocht om Day naar de uitgang te volgen, niet zelf op weg gaan, want dan kom je niet in de Dhow boot. We hadden ze dus een beetje bang gemaakt dat als ze weg zouden gaan de excursie zouden missen wat ook echt zo zou zijn. Day als eerste met 115 gasten voor nummer 11, nummer 12 werd gevraagd om nog even te wachten. Op een gegeven moment hoor ik van Day dat ze bij aankomst beneden nog maar 40 gasten heeft. Het onmogelijke was gebeurt. De Italiaantjes met nummer 11 hadden de benen genomen en waren zelf naar de verkeerde uitgang gegaan. Svetlana, jullie aan wel bekend, liep lichtelijk agressief naar de andere uitgang en jawel hoor, verdwaalde Italiaantjes al half zittend in de tenderboot die helemaal niet op een Dhow boot lijkt. Svetlana stapte in de tenderboot en vroeg ze redelijk sarcastisch of ze Chinees spraken. Nee, dat spraken de Italianen niet. Svetlana vroeg wat haar collega Day tijdens het meeting point had gezegd. Een Italiaan verontschuldigde zich en vroeg of het nog mogelijk was om mee te gaan op excursie. Svetlana is daar gevoelig voor en escorteerde hen vriendelijk naar de juiste uitgang. ‘One big happy Italian familiy’. Nummer 12 ging hetzelfde alleen die volgde gelukkig wel allemaal.

Afgelopen week, SP12, week van 5 maart, zijn we dan echt begonnen met de voorbereidingen voor de grand crossing naar Japen die vanaf 2 april zal starten en maar liefst 25 dagen zal duren. Ik krijg al nachtmerries als ik eraan denk om 25 dagen met dezelfde gasten aan boord te zitten, maar dat zijn zorgen voor later. Iedereen heeft een taak gekregen voor Japan. Ik heb de taak om het Duitse Tour Magazine en de presentatie voor de Travel Talk te maken. In de middag van Sir Bani Yas heb ik altijd een uur of 6 vrije tijd. Nou ja, vrije tijd, was doen, overhemden wegbrengen, bed verwisselen en zo nog wat andere huishoudelijk taken. Ik heb nog 4,5 uur over en besluit om een begin te maken aan het eerste deel van het Tour Magazine. Svetlana heeft ons verteld dat we ons moeten voorbereiden op flinke overuren naarmate we dichterbij de startdatum van de crossing komen. Waarom niet nu alvast wat extra uren besteden, het helpt wellicht iets…. Zodoende wordt het uiteindelijk een lange dag. 07:45 uur begonnen, 00:00 verlaat ik het kantoor. Door het leuke werk en het feit dat werk thuis is en thuis werk maakt dat de tijd voorbij vliegt. Het team is top, gasten kopen veel excursies wat resulteert in weer een over target. Af en toe heb ik nog steeds die momenten van intens geluk en ben ik blij dat ik op de plek ben wat ik tijdelijk mijn thuis mag noemen.

SP12 is ook de cruise waarin Bahrein weer op het programma staat. Ik ben blij als ik zie dat ik niet mee hoef op excursie. Ik moet wel naar het centrum van Bahrein om de shuttle bus te organiseren. Ik ga er met niet al teveel vertrouwen naar toe. Wel ga ik wat vroeger om even de lunch in Bahrain mee te pakken. Ik bestel falafel, kebab en de humus. Allen lokale zeer smakelijke gerechten. Enigszins opgewekt begin ik aan mijn shuttle shift ;-). Het blijkt een ware attractie te zijn, zeker in het centrum van Bahrein. Het is altijd de vraag wanneer de volgende bus arriveert om de gasten terug naar het schip te brengen. De eerste komt na 40 minuten, ik verontschuldig mij tegenover de gasten, maar heet ze tegelijkertijd welkom in Bahrein. Af en toe krijg ik een licht sarcastische glimlach terug. Best leuk zo die shuttle bus.
Het is best warm in de zon en de volgende bus zal nog wel even op zich laten wachten. Ik besluit om wat te drinken te halen bij de KFC aan de overkant. Ik moet een vrij drukke weg zonder zebrapad oversteken. Een agent die met de meneer van de tour operator staat te praten vraagt of ik naar de overkant wil. Ik zei ja en vroeg hem of hij ook wat wilde drinken. Dat hoefde dan weer niet. Hij liep de weg op en hield, jaja, 3 rijbanen tegen. Ik kijk om mij heen en zie niets bijzonders wat zou moeten passeren. Ik hoor ‘eh, orange MSC, go go’. Ah dat ben ik, MSC in een oranje shirt. Thank youuuuu! De bestuurders zwaaien vriendelijk en vinden het absoluut geen probleem dat ze moeten wachten. Zeer vriendelijk en gemoedelijk allemaal.

Na Bahrein komen we altijd in een oase van organisatie in Doha. Misschien wel de meest georganiseerde haven van de cruise. Van de landen die we deze cruises aandoen is Qatar ook de rijkste. Ze hebben de meeste olie, maken veel geld met nog meer geld en hier is werkelijk waar niets te gek. Tijdens de excursie die ik deze morgen mag doen rijden we langs een van de 14 stadions in aanbouw. De chauffeur van de jeep vertelde mij en de gasten dat dit het kleinste (40.000 toeschouwers) van de 14 stadions wordt voor het WK in 2022. Oh ja, wel allemaal met airconditioning natuurlijk. We rijden verder naar de woestijn waar er een vergelijkbare jeepsafari op het programma staat. Toch zijn ze allemaal anders. Niet omdat de jeeps of de chauffeurs anders zijn, maar omdat de structuur van elke woestijn anders is. In Abu Dhabi zijn het hoge zandduinen met okergeel zand. Hier in Doha is het zand gemengd met zout wat voor een witte zandkleur zorgt. De duinen zijn ook een stuk kleiner, maar er zijn er wel meer, dus weer op een andere manier spectaculair. De woestijn van Dubai zit hier een beetje tussenin. Ik zit wederom in de achterste jeep en heb deze keer qua chauffeur de jackpot te pakken. Hij is een 4 x 4 rijinstructeur. Hij leert dus de gidsen hoe ze in de woestijn door het zand moeten rijden. Op een gegeven moment staan alle jeeps op een rij bij een zeer steile duin. Zo steil dat je de duin niet voor je ziet. In totaal waren we met 23 jeeps. Op zijn signaal knalden we met z’n allen vol gas naar beneden. Ik moet 22 jeeps zeggen. De ene waar ik in zat ging vol in z’n achteruit, hij gooide zijn stuur om en gingen achterwaarts de duin af. Enkele gasten achterin slaakte lichtelijke kreten van paniek.
In de avond ga ik weer eens naar het theater. In deze blog lijkt het alsof ik elke dag naar het theater ga, maar dat is niet zo. We hebben zelden vrij in de avond en wanneer het kan is het maar de vraag of we gaan ja of nee. Inmiddels heb ik toch zo’n beetje alle shows weten te bezoeken. Space Odyssee, Pearl of Malaysia, Nature met de parade, Magic Island en de French Follies.

9 maart, 1e Dubai, wat vouwdag is. De nieuwe Tour Magazines zijn geprint en liggen op ons te wachten om gevouwen te worden. We hadden nog wat over van de vorige cruise met Muscat en Khasab, dus dat scheelde iets. Met vouwen is het verstand op nul en vouwen maar. In enkele uren gaan 3.000 Tour Magazines door onze handen. De nieuwe 3-eenheid Marco, Jill en Bjorn zijn graag aan ’t vouwen, omdat we dan lekker gezellig ff kunnen lachen en praten over van alles en nog wat. Mijn snapchatvolgers weten waar ik het over heb. Na een dag vouwen is het 19:45 uur. Ik heb samen met Priscilla een snelle disembarkation van de avondexcursies en om 21:10 uur zit ik weer samen met Marco en Jill in de taxi om de fonteinshow van 22:00 uur te aanschouwen. Deze keer een goede plek om de led-show op de Burj al Khalifa goed te kunnen zien. Daarna ploffen we neer en verbazen we ons erover dat we weer een nieuw gedeelte van de Dubai Mall hebben ontdekt. We vervolgen onze weg naar het foodcourt voor een Libanese maaltijd. We hadden inmiddels wel weer trek gekregen. We ontdekten nog een toetjes gedeelte waar we natuurlijk niet voorbij konden lopen. Naast de toetjes was de ijsbaan in de Dubai Mall. Geen kleintje, nee gewoon een ijshockeyveld middenin een winkelcentrum. Waarom ook niet. Bioscoop is ook gevonden. Wellicht volgende week eens een bezoek aan wagen….

De nieuwe cruise staat weer op het punt te beginnen, zaterdag maart december. Het trauma van de mobiele desk is inmiddels verwerkt en we starten een stuk georganiseerder dan een week geleden. Zo goed als alles is netjes voorbereidt en iedereen start dan ook meer relaxed aan de nieuwe cruise.
Per 4 cruises is er een lijst met verantwoordelijkheden. De verantwoordelijkheden die ik deze cruise erbij heb gekregen zijn de accounting en de administratie van de tickets. Wanneer je zulke verantwoordelijkheden in je eerste contract krijgt doe je het niet verkeerd. Voor mij is dat een teken dat ik snel groei binnen het excursie team en het vertrouwen van de manager en andere teamleden heb gewonnen.

De cruise waarin ik deze blog eindelijk typ is aangebroken. SP13 zullen we maar zeggen. Na Dubai en Abu Dhabi komen we zoals elke week weer aan bij het eiland Sir Bani Yas. Als excursieteam nemen we samen met het bike team en het barpersoneel de eerste tenderboot naar het eiland. Om 07:45 uur gaan de trossen los en varen we weg van de Splendida naar Sir Bani Yas. De eerste tenderboot wordt altijd bestuurd door de safety officer. Hij heeft de rang onder de kapitein en heeft van de officieren de meeste ervaring in het besturen van tenderboten. Hij gaat altijd als eerste om de situatie bij het eiland te checken. Het kan zijn dat de zee te ruig is om aan te leggen. Als hij het niet kan, dan kan niemand het is de theorie. Misschien de kapitein, maar om die nou de hele dag gasten heen en weer te laten tenderen is ook weer wat. Terug naar Alessio Moretto, want dat is de naam van de safety officer. We komen aan en hij zegt oh ohhh. We zien golven, vrij hoge golven bij de aanlegsteiger van Sir Bani Yas. Er is alleen crew aan boord, dus we kunnen iets meer de grens opzoeken. Dat doet hij ook met veel plezier. Het is altijd leuk als je werk net even wat uitdagender is dan normaal. Een touw wordt aan land gegooid en vastgemaakt. De boot gaat vrij hevig heen en weer, maar de safety officer weet de boot te temmen en we liggen vast aan land. Wel uitkijken met uitstappen, want het zal niet de eerste keer zijn dat er iemand uit een tenderboot gelanceerd wordt. De dag verloopt verder rustig. In de middag maak ik het eerste deel van het Tour Magazine voor Japan af. Ik krijg er al veel zin in.

In Muscat mag ik toch weer op excursie. Niet de vervelendste. Het is een halve dag relax at the beach in het Grand Hyatt Muscat hotel. Waarom ook niet?! In een half uurtje rijd ik met 20 gasten naar het hotel waar we neerploffen, het boek open en af en toe een duik in het zwembad nemen. Na 4 uur relaxen, lezen, zwemmen, zonnen en over het strand lopen moet ik helaas weer terug naar het schip. Ik neem maar 4 gasten mee terug, want de rest blijft een hele dag. De plicht roept en er moet gewerkt worden. Geheel bijgetankt met vitamine D arriveer ik op het schip, trek m’n uniform aan en ga weer aan de slag.

Vandaag, 15 maart, is het aftellen echt begonnen. We gaan plaatsen voor de laatste keer aandoen en dan weet je dat het begin van de crossing naar Japan steeds dichterbij komt. Voor dit seizoen is het de laatste keer dat de Splendida stopt in Khasab. In de ochtend en middag ben ik verantwoordelijk voor de meeting points in respectievelijk de purple bar en piano bar. In totaal zijn dat ongeveer 500 gasten. Tussendoor vouw ik samen met Day een stuk of wat Tour Magazines voor de volgende cruise waarin we eenmalig Khor al Fakkan aandoen. Eerst nog even voor de laatste keer naar Khasab. Na de meeting points moet ik in het centrum van 14:00 tot 17:00 de shuttle bus in goede banen leiden. Eerst wordt er nog even wat Arabisch gegeten en daarna kan ik aan de slag. Al eerder heb ik verteld dat de Omani (inwoners van Oman) zeer vriendelijke mensen zijn. Dit blijkt ook vandaag weer zo te zijn. 3 Omani mensen kwamen naar toe om mij drinken aan te bieden. De eerste met een 7-up, de tweede met thee en de derde met een ‘Made in the Sultanate of Oman’ vruchtensap. Dit is in alle landen die we aandoen zeer gebruikelijk. Voor ons was het ook leuk om af en toe eens wat eten of drinken aan de gidsen of chauffeurs aan te bieden. Leuk om op zo’n dergelijk manier nieuwe mensen te ontmoeten en culturen te ontdekken. Om 17:00 uur ben ik terug op het schip en een klein uurtje later varen we voor de laatste weg uit Khasab. De Splendida zal hier na het seizoen in China en Japan in december 2019 weer naartoe terugkeren.

In de avond van dinsdag 13 maart, de dag dat we op zee varen, krijg een berichtje binnen wat mij verdrietig maakt. Zo vaar je in de Emiraten en zo maak je je zorgen om iemand van wie je houdt. Dan is het leven op een cruiseschip even wat minder leuk en had je het liefst thuis willen zijn. Dit zijn allemaal aspecten waarbij je niet stil staat voordat je op een cruiseschip gaat werken, maar die je wel kunnen overkomen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het leven kort is en dat je beter van elke seconde kunt genieten. Niet morgen, maar NU!

Hier op het schip varen we vannacht door naar Dubai, waar we rond de klok van 08:30 uur aankomen. Morgen beloofd een rustig dagje te worden met in de middag een excursie. Nog geen idee welke…
Mocht je vragen hebben, stel ze gerust en ik beantwoord ze met veel plezier.
Op snapchat heb ik een verhaal met ‘reisvloggie’s’. Voor de lezers die dat willen, je kunt mij volgen via gebruikersnaam ‘broekb3’.

Lieve familie en vrienden, ik hou nog steeds van jullie, denk veel aan jullie en we zien elkaar snel! Bedankt voor het lezen en hasta luego!

The one and only Bjorn ;-)

8 Reacties

  1. Ma:
    15 maart 2018
    Muchos gracias Bjorn! XX
    We appen.
  2. Jan Boers:
    15 maart 2018
    Hai Bjorn,bedankt voor weer een geweldig verslag.
    Zo rol je van de ene leuke ervaring in de andere.
    Nog veel succes en plezier en tot ziens
    Nu nog ongeveer 6 weken.groeten oma en opa
  3. Kees-Jan:
    16 maart 2018
    Het is zaterdag 20 februari en dat betekent maar 1 ding:
    nieuwe gasten in Dubai waar Bjorn om 06:00 met zijn excursietjes in de terminal mag gaan staan.
    Dat is een foutje. Wat betekent 20-02????? :-)
    En op Mees zijn verjaardag gezellig de dag afgesloten aan de bar met een drankje!!!!
    Enjoy man en dat doe jij zo te lezen.
  4. Lia van Rooij:
    16 maart 2018
    Wat n indrukwekkend reisverslag weer , k heb er n dik uur over gedaan om alles te lezen en te laten indalen. Dat heb je als je ouder wordt.! Bedankt dat je zoveel met ons deelt. Werk ze en blijf zoveel mogelijk genieten . Groetjes l
  5. Monique Oppe:
    16 maart 2018
    He lieve bjorn, ik dacht ik ga direct lezen...weer heerlijk door jou meegenomen in jouw wereld! Moet lachen om jouw enigzins verbaasde opmerking dat je gewaardeerd wordt in je team :) ik denk ook dat de hoogte van de targets iets met jou te maken heeft maar goed ik ben niet helemaal objectief. Blijf genieten van alle momenten en ook ik ben klaar voor Japan! x Mo
  6. Ichelle:
    16 maart 2018
    Ik hoor je genieten! Mis je! X
  7. Chris:
    17 maart 2018
    Ha Bjorn.
    Weer met veel plezier gelezen!
    Op naar Japan ( wat mij echt fantastisch lijkt).
    Ik lees je graag weer binnenkort (en je binnenkort zien nog liever ;-)).
    Kus van Chris
  8. Petra:
    21 maart 2018
    Hoi Bjorn, wat een beleving zeg zo'n cruise. Geweldig om al je belevenissen mee te mogen lezen. Geniet nog volop van je laatste weken. We wachten vol spanning op je live verslag met vast en zeker mooie foto's 📸
    😀 Groetjes van ons allemaal 😜