Kerst, oud en nieuw, werk, excursies en prachtige landen!

Beste lezers,

Vandaag, 17 januari, ben ik anderhalve maand aan het werk op de MSC Splendida.
De kerstversiering is inmiddels weer terug naar Italië en het afvinken van de cruises
in de Emiraten is dan echt begonnen. Laten we terug gaan in de tijd naar waar mijn
laatste blog eindigde. Het is zondag 17 december 2017. Nog 8 dagen en dan is het
kerstmis…. Binnen het team hebben we lootjes getrokken voor de secret Santa om
het zo toch een beetje kerst te laten zijn. In de avond ben ik ingeroosterd om naar de
Yacht Club te gaan. De Yacht Club is een apart gedeelte van het schip waar gasten
wat exclusiever kunnen cruisen. Zo hebben ze een eigen receptie, zwembaden,
bars, restaurant, lounge, muzikanten, butlers, is het rustiger en nog veel meer andere
privileges. Inbegrepen bij deze privileges is een dagelijks bezoek in de Yacht Club
van 19:00 tot 21:00 uur door iemand van de excursies. De gasten van de Yacht Club
kunnen dan, zonder een half uur in de rij te hoeven staan, heel ontspannen een
excursie boeken. Voor mij is een uurtje Yacht Club ook ontspannen, even zitten, wat
praten en een excursie verkopen. Priiiiima zullen we dan maar zeggen.
Inmiddels zijn we via de Indische oceaan in de Golf van Oman aangekomen. Terwijl
ik dit schrijf lijkt dit alweer veel langer geleden dan dat het in werkelijkheid is. Het
hoofdkantoor in Geneve heeft het Splendida excursieteam een mail gestuurd om ons
te feliciteren met het behalen van de target van deze cruise. Altijd leuk om te horen.
De volgende morgen, 18 december, arriveren we in Muscat waar er voor mij
wederom een excursie op het programma staat. Mystical Muscat is een excursie die
langs de 4 belangrijkste bezienswaardigheden in Muscat gaat. De één na grootste
moskee ter wereld, Souk (Arabische markt), Paleis van Sultan Qaboos en het Bait al
Zair museum voor een korte introductie in de Islamitische cultuur. Bij de ingang van
de moskee werden alle vrouwen in Islamitische klederdracht gehesen wat wil zeggen
dat alles bedekt is behalve het gezicht. Eenmaal klaar, schoenen uit en met z’n allen
de moskee in. Bij het betreden van dit prachtige bouwwerk aanschouw ik een
prachtige ruimte waarin ik heel veel zie. Kroonluchters zo groot als huizen, een
Iraans tapijt waar je 6 korfbalvelden op kwijt kunt (oude afmetingen), tegels in alle
kleuren en meer. Het is prachtig om dit alles als een geheel te mogen aanschouwen.
Ik ben bijna mijn groep kwijt, want ik sta te genieten op een hele mooie plek in de
wereld. Terug aan het werk en alle gasten bij elkaar zoeken om door te lopen en
naar buiten te gaan. Eenmaal weer buiten nemen we de tijd om te zien hoe een
moskee van buiten eigenlijk is opgebouwd. Bij deze moskee zagen we het vierkante
bouwwerk met daarop een koepel. Op iedere hoek een minaret en 1 grote minaret
vóór de moskee. De in totaal 5 minaretten staan voor de 5 zuilen van de islam.
1) Het geloof in de god Allah. Dit gaat samen met het opzeggen van de zin: “Laa
ilaha illa Allah, Mohammedoe rasoel Allah”. Dit betekent: “Er is geen andere god dan
Allah en Mohammed is de boodschapper van god”. Deze zuil is tevens de
belangrijkste binnen de islam.
2) Het gebed. Moslims bidden 5 keer per dag en een gebed duurt enkele minuten. Ze
bidden tijdens de ochtendschemering, op het middaguur, in de namiddag, tijdens de avondschemering en ’s nachts. Heeft een moslim een gebed gemist dan kan deze
tijdens het volgende gebed worden ingehaald. Er worden dan 2 gebeden in 1
gedaan.
3) Geld voor de armen. Het is normaal binnen de Islamitische cultuur dat je ongeveer
2,5% van je bezit bent verschuldigd aan degene die het minder goed hebben.
4) Vasten in de maand Ramadan. Deze vastenmaand wordt door de moslims gezien
als een maand van Geestelijk zelfreiniging en brengt hen dichter bij god.
5) Pelgrimstocht naar Mekka. De jaarlijkse ‘Hadzj’ naar Mekka is een verplichting die
eens in het leven van een moslim volbracht moet worden door degenen die daar
lichamelijk en financieel toe in staat zijn. Elk jaar komen er in Mekka ongeveer 2
miljoen mensen bij elkaar voor deze ‘Hadzj’.
Oman is een zeer modern land dat zo goed als geen daklozen kent. ontzettend
schoon is en op de vierde plek van veiligste landen ter wereld staat. Nog weetje
weetje: Oman is het enigste land dat begint met de letter ‘O’ wanneer we landen in
het Engels uitspreken. Je hoeft niet na te denken, want er is echt geen ander land
met de ‘O’, ik heb ’t al opgezocht. Oman is een Sultanaat, heel traditioneel waar de
Sultan het voor het zeggen heeft. De Sultan van Oma heeft veel goeds gedaan en
het land vanaf de jaren 70-80 opgebouwd naar een rijk land zoals we dat vandaag de
dag kunnen zien. De gids van de tour in Muscat heet Nabil en hij verteld de gasten
en mij dat Oman een heel rijk land is en dat de inwoners daarom geen belastingen
betalen, studie en zorg gratis zijn en nog veel meer voordelen voor de Omani
bevolking. Dit komt natuurlijk allemaal door het zwarte goud dat er in deze regio in
overvloed te vinden is. Verder laat Nabil zijn traditionele kleding zien. Een witte jurk
en een hoedje dat typisch is voor Oman. Op de hoed laat hij zien hoe hij een tulband
maakt. Zeer interessant. Als laatste feitje nog iets over namen enzo. Nabil Bin Said
betekent Nabil zoon van Said. Bin betekent dus: ‘’zoon van’. Als je wilt zeggen:
‘dochter van’ dan gebruik je ‘Bint’. Ik zou dan Bjorn Bin Ton heten, wat overigens
voor geen meter klinkt. Het bezoek aan de Souk is ook een groot succes. Ondanks
dat we maar een uur hebben vermaken de gasten zich prima. Een combinatie van
Indiase verkopers, wierookgeur, Omani mensen en heel veel MSC stickers maken
het een mooie beleving. Oke, behalve die mensen met stickers dan. Het is goed voor
de lokale handel zullen we maar zeggen.
Na het vertrek uit Oman volgt er een dag op zee waarop ik de buitenlucht niet heb
kunnen inademen. Het was de hele dag superdruk met gasten die wilde boeken voor
het laatste deel van deze overtocht. Bij aankomst de volgende ochtend in Doha,
Qatar, schijnt hier al vroeg in de ochtend de zon in mijn gezicht en adem ik de warme
lucht van Doha in. Ali en Mahmoud staan klaar om samen met de gasten en mij op
een volgende excursie te gaan. Een Dhow cruise langs de skyline van Doha. Doha is
een stad die nog geen 20 jaar oud is. In 2000 zijn Nederlandse bedrijven begonnen
met het opspuiten van de kust van Doha om het klaar te maken voor de bouw. In
2002 is er gestart met bouwen en 15 jaar later, in 2017, staan er weet ik niet hoeveel
skyscrapers in downtown Doha. Stuk voor stuk architectonische hoogstandjes. Een
Dhow is een traditionele Arabische boot gemaakt van hout. Met deze boot varen we in ongeveer 1,5 uur langs de skyline van Doha naar de ‘Pearl van Qatar’. Bij aanzicht
van boven zie je een stuk land in de vorm van parels. Op deze plek doken ze enkele
jaren geleden nog naar parels. Op deze plek stoppen we om te zwemmen en wat te
eten. Het water is aan de koude kant, maar we springen er toch in. Bij terugkomst
aan boord staat het buffet klaar en is het eten heerlijk. Net als Oman is ook Qatar
een zeer veilig land om te bezoeken. De cultuur hier in deze Islamitische landen is
compleet anders dan de cultuur die wij in Europa zien. Veeg alsjeblieft alle
vooroordelen over dit gedeelte van de wereld en de cultuur van tafel en ga erheen
om het zelf te bezoeken, want het zijn stuk voor stuk prachtige landen met elk hun
eigen stroming binnen de Islam. Om die verschillen te zien is iets moois om te
ontdekken.
Dan zijn we aangekomen bij een stukje ontspanning voor de crew. Namelijk het
eiland Sir Bani Yas. Dit eiland is gekocht door de Sheikh van de Emiraten, waarom
ook niet, en is nu voor 90% een natuurreservaat waar hij wilde dieren beschermd
tegen uitsterven. In de ochtend start ik met Frederico in de ‘Sports bar’ om de gasten
die vertrekgroep ‘A’ hebben te verwelkomen. Na 45 minuten vertrekken we met z’n
allen naar de tenderboot om naar het eiland gebracht te worden. Een tenderboot is
een flinke reddingsboot die gebruikt wordt wanneer het schip niet in staat is om aan
land aan te meren, maar voor de kust voor anker moet liggen. In 1 tenderboot
passen ongeveer 120 passagiers. 10 minuutjes varen later arriveren we bij het eiland
en kunnen de gasten op weg naar hun excursies. De jeep safari, mini Island tour of
de watersporten. Op het eiland sta ik nog enige tijd bij het meeting point voor de jeep
safari en mini Island tour om vertrekgroep ‘B’ en ‘C’ te verwelkomen. Tegen het
middaguur zit mijn dienst voor het eiland erop en kan ik even op het strand
ontspannen en een duik in zee nemen. Tegen de klok van 16:30 uur mag ik op de
valreep nog mee met de jeepsafari. Onderweg komen we gazelles, struisvogels,
Arabische oryx en ook nog 2 cheeta’s tegen. Met de laatste tenderboot verlaat ik het
eiland en zeg ik ‘See you next week beautiful Island’. Eenmaal terug aan boord
openen we de excursiedesk en gaan we door tot een uur of 23:00 uur.
In de vorige blog zijn er in de reacties een aantal vragen voorbij gekomen. Een van
deze vragen was of ik zelf ook het ‘huishouden’ moet doen. Het antwoord is: ‘ja’. Bed
afhalen, wassen, drogen, strijken, cabine schoonmaken etc. Ik hoef alleen niet zelf te
koken en mijn uniform mag ik naar de wasserij brengen waar het 2 dagen later
schoon klaar ligt. Een andere vraag was of ik wel eens een vrije dag heb. Hierop is
het antwoord: ‘nee’. Ik ga elke dag naar mijn werk zonder dat ik ook maar 1 vrije dag
heb tijdens de duur van mijn contract. Wel is het zo dat je bijvoorbeeld om 09:00 uur
in de ochtend begint, dan van 11:00 tot 12:30 uur pauze hebt, tussen 12:30 en 16:00
werken, 16:00 tot 19:00 pauze en dan van 19:00 tot 23:00 uur werken. Dit is per dag
verschillend. Er zijn ook dagen bij dat ik een pauze van 5 of 6 uur heb, maar deze
zijn per week op 1 vinger te tellen. Een laatste vraag die via de blog is
binnengekomen ging over wat ik nou eigenlijk doe hier op het schip. Op het schip is
er een excursieteam en daar ben ik onderdeel van. De hoofdtaak is het verkopen van
de excursies. Daarnaast zijn er nog een heleboel andere dingen die wij ter voorbereiding op de verkoop doen. Ik zal 2 soorten werkdagen doorlopen. Eén
wanneer ik op kantoor ben en één wanneer ik mee ga op excursie. Zit je er klaar
voor?! Daar gaan we.
Op een kantoor dag openen we in de ochtend met 3 tot 5 collega’s de excursiedesk
op dek 5. We starten 15 minuten voor de openingstijd. We brengen de fotoflipchart
naar buiten, starten de computers met het reserveringssysteem op, vullen de
boekingsformulieren en tourmagazines aan, vervangen de flyers die staan uitgestald
op de desk voor nieuwe die voor die dag van toepassing zijn, we preparen de
archiefboxen voor de nieuwe boekingsformulieren en nog wat kleine voorbereidingen
om de dag te beginnen. Dan staan de eerste gasten vaak al te wachten om geholpen
te worden. Ik moet er zelf niet aan denken om al om 08:00 in de ochtend op vakantie
een excursie te boeken. Vanaf dat moment kunnen we beginnen met geld verdienen.
De ene gast wil een excursie boeken, de andere gast wil alleen wat informatie over
excursies en weer een ander wilt graag de excursie omboeken voor een andere.
Gasten verzinnen soms de gekste dingen om een ticket te kunnen annuleren of
omboeken. Een grote fantasiewereld noemen we dat dan. Wij als excursieteam
weten dat en spelen het spel vaak mee om zo de gasten tevreden te houden.
Inmiddels kennen we met z’n allen al een heleboel trucs en moeten ze van verre
huizen komen om ons om de tuin te kunne leiden. Gedurende de dag doen we nog
veel meer dan alleen excursies verkopen. Zo doen we veel voorbereidingen voor de
volgende dag en de volgende cruise. Tour magazines en boekingsformulieren
maken, printen en vouwen. Tickets in de cabines bezorgen. Communicatie voor
geannuleerde excursies versturen naar de gasten. Voorbereiden van bus nummers
en borden voor de volgende dag. Travel talk uitnodigingen maken en bijwonen. Daily
report, ponte report en nog veel meer rapporten maken ter info voor het hoofdkantoor
en onze tour manager Svetlana. Flyers ter promotie maken en versturen. Checken
en archiveren van de boekingsformulieren van de vorige cruise. Gasten informeren
met behulp van een mobiele desk bij het zwembad of de check-in terminal wanneer
gasten aankomen. Yacht Club service. Extra verkooppunt op dek 6 bemannen.
Meeting points voor de diverse excursies voorbereiden en nog heel veel meer. Wil je
specifiek nog iets weten, laat een reactie achter en ik neem het mee in de volgende
blog!
Voor een dag waarop ik mee ga op excursie ziet mijn programma er heel anders uit.
We openen niet de desk zoals we dat normaal doen, maar gaan met het team naar
de verschillende meeting points. Daarvoor hebben we diverse locaties op het schip.
De 3 meest gebruikte zijn het theater, de purple bar en de aft lounge. Per locatie
hebben we 2 tijdssloten waarin we ieder voor steeds 2 excursies stickers voor de
bussen uitdelen. Zo houden we het voor ons en de gasten redelijk overzichtelijk. Mijn
manager Svetlana staat altijd buiten om daar de bussen te checken en weg te sturen
wanneer deze gereed zijn. Er gaat geen dag voorbij zonder dat er iets onverwachts
gebeurt. Het kan zijn dat gasten een verkeerd busnummer hebben gekregen. Dat
vinden we altijd fijn, want zo beseffen we dat we ook gewoon mensen zijn die fouten
maken. De tickets worden altijd gecontroleerd bij de bus en deze fouten worden er zo uitgefilterd, maar het is natuurlijk ons doel om iedereen goed te stickeren. Er is ook
nog geen dag voorbij dat we voor elk van deze situaties geen oplossing hebben
gevonden. Elke dag geven we Svetlana een ‘small heart attack’ zoals ze dat zelf
mooi omschrijft, maar ze zegt ook dat deze dingen ons werk interessant houdt. Zo
blijven we scherp. Als alle gasten in de aangewezen bussen zitten, dan gaan de tour
escorts, waar ik er dan één van ben, naar de bussen en gaan mee op excursie. Ik
verwelkom de gasten namens MSC op de bestemming waar we dan zijn, introduceer
mijzelf en de gids en geef het woord aan de gids. Soms moet ik vertalen naar het
Duits wanneer er geen Duits sprekende gids beschikbaar is. Eenmaal in de bus is
het vrij relaxed. Je luistert naar de gids en gaat mee naar de plaatsen die op het
programma staan. Ik sluit altijd de groep af om zo geen gasten kwijt te raken. Als
gasten wat langer bij een plek willen blijven staan dan is dat geen probleem en
hoeven ze niet te haasten. Onderweg maak ik een praatje met de gasten en help ze
bij eventuele vragen. Elke keer als de gasten instappen controleer ik of iedereen
weer in de bus zit. Bij het kamp van Movado mogen we 10% kwijt raken, maar bij
MSC is het fijn als iedereen weer terugkeert naar het schip. Bij terugkomst begint het
tweede deel van mijn werkdag. Ik trek mijn excursietenue uit en kleed mij aan met
het gala of formele uniform. Dan volgt er een shift achter de balie van tussen de 4 en
6 uur waarna de dag dan echt voorbij is. De afwisseling van deze werkzaamheden
en dagen maken het werk voor mij interessant. Er gaat geen dag voorbij zonder dat
ik iets geleerd heb.
Op vrijdag 22 december mocht ik mee op een excursie in Dubai. Zelf denk ik een van
de mooiste die we bij MSC aanbieden. Het was een excursie naar de 124e
verdieping
van de Burj al Khalifa (op dit moment nog het hoogste gebouw van de wereld met
828 meter). Er wordt een nog hogere toren gebouwd die meer dan 900 meter hoog
gaat worden. Deze komt, hoe kan het ook anders, ook in Dubai te staan. We
begonnen deze ochtend met een panoramische rit over de Sheikh Zayed Road. Dit is
de hoofdweg van Dubai en is 70 kilometer lang. Je kan over deze weg helemaal
rechtdoor naar Abu Dhabi rijden. We zijn iets eerder afgeslagen richting de Dubai
Mall. Van buiten al een imposant gebouw. Eenmaal binnen nog indrukwekkender.
Niet per se vanwege de winkels zelf, maar meer vanwege de hoeveelheid winkels op
één plek. Maar liefst 4 verdiepingen aan winkels, winkels en nog eens winkels. Oh ja,
in het midden bevindt zich een aquarium met haaien, roggen, tonijn en weet ik het
allemaal wat nog meer. Ik loop met de gids en de gasten door de Dubai mall naar de
ingang van de Burj al Khalifa. Een kleine 15 minuten later sta ik in de lift en wordt ik
in 60 seconden van verdieping 0 naar 124 meter gebracht. Ik kijk uit over Dubai
vanaf 638 meter hoogte. Dit is de enigste plek in de wereld waar je op deze hoogte
vanaf een gebouw uitzicht hebt. Wederom bijzonder. Ook het uitzicht op het 7-sterren
hotel de Burj al Arab en het palmeiland in de verte maken deze trip indrukwekkend.
Waar deze plek voor mij 3 maanden geleden alleen nog in mijn dromen bereisbaar
was, sta ik op dat moment bovenop het hoogste gebouw van de wereld. Wist je
trouwens dat palmeiland door Nederlandse en Belgische bedrijven is aangelegd. Na
dit hoogtepunt ga ik met de gasten verder naar het Atlantis hotel waar we via een panoramatocht over palmeiland aankomen. Vervolgens maken we een fotostop bij
het paleis van de Emiraat om vervolgens terug te keren naar het schip.
Dubai is het einde van deze overtocht. Veel gasten maken zich klaar om te
vertrekken. Bij de excursiedesk is het angstig stil en worden de laatste tour
magazines voor de nieuwe cruise gevouwen. De volgende dag komen er nieuwe
gasten aan boord en is de desk geopend van 08:00 tot 23:30 uur. Er staat de hele
dag een rij met gasten om excursies te boeken. Deze dag vliegt voorbij.
Na Dubai staat Abu Dhabi op het programma. Omdat ik nieuw ben op deze route van
MSC moet ik alle bestemmingen zo snel mogelijk leren kennen. Reden genoeg om
weer mee op excursie te gaan. Dit keer naar de grootste moskee ter wereld, de
Sheikh Zayed Mosque. Bij aankomst worden alle vrouwen wederom in klederdracht
geholpen en zijn we klaar om dit bouwwerk te aanschouwen. Er doemt zich een
gigantische moskee op, volledig gebouwd met wit marmer. Een rijk bouwwerk die Taj
Mahal achtige taferelen uitstraalt. De witte moskee met daaromheen wederom 5
minaretten zoals ik dat ook in Muscat heb gezien. Net iets groter en imposanter. Een
jongeman is bezig om de marmeren vloer met een dweilkar schoon te maken. Ik
denk dat het hem een halve dag bezig heeft gehouden. Wanneer ik dichter naar de
moskee toe loop zie ik de prachtige bogen die symmetrie aan de moskee geven. De
vijvers hebben helder blauw water en een mooie spiegeling van de moskee is hierin
te zien. Ik vervolg mijn bezoek naar binnen en wordt vriendelijk verzocht om mijn
schoenen uit te doen. Geen probleem. De enige vraag is hoe ik deze tussen de
honderden paren terug ga vinden. Dat is een zorg voor later. Eenmaal binnen zag ik
pas echt hoe groot de daadwerkelijk moskee echt is. Heel groot. Ik denk dat er al
gauw 1,5 voetbalveld in past. Bij het inlopen van de moskee loopt het marmer over in
een prachtig tapijt met schitterende patronen en kleuren. Ook dit tapijt is net als dat
van de moskee in Muscat, Oman in Iran gemaakt door ook weer een heleboel
vrouwen. Deze vrouwen hebben ongeveer 50 stukken tapijt gemaakt die daarna naar
Abu Dhabi zijn verscheept. Bij het leggen van het tapijt hebben deze vrouwen de
verschillende stukken aan elkaar geweven en nu is dit tapijt het grootste van de
wereld. Daar kunnen ze bij Ikea nog wat van leren. Het tapijt is heerlijk zacht aan de
voeten en maakt dat er rust en stilte in de moskee heerst. Uiteraard is dit ook
comfortabel voor het gebed. Vooraan in de moskee is een ruimte, een nis, voor de
Imam. Een imam is een geestelijk leider binnen de Islam en leidt het gebed. Het is
onbeschrijflijk wat er allemaal voor moois te zien is in de moskee. Lampen, tegels,
tapijt, geuren, kleuren, korans langs de muren en nog heel veel meer. Ik loop met de
gasten terug over het marmer dat door de zon een natuurlijke aangename
temperatuur heeft gekregen. In de tussentijd zijn er een heleboel schoenen weer
aangetrokken en zijn de mijne makkelijker te vinden dan ik had gedacht. Terug bij de
bus maken we nog een aantal fotostops bij bezienswaardigheden van welke ik de
naam niet meer weet. Ik heb in korte tijd aardig wat plaatsen bezocht en ze lijken
best veel op elkaar, dus ik haal ze soms door elkaar. In de avond werk ik nog een
paar uurtjes bij de excursiedesk en mag dan lekker gaan slapen. Dan is het plotseling 25 december, oh ja, het is kerst. Op naar het werk. We arriveren
op Sir Bani Yas. Ondanks dat het schip in kerstsfeer is gehuld, is er onder de crew
geen enkel kerstgevoel te bekennen. We gaan door met ons leven en hebben onder
elkaar een gezellige dag waarbij we de gasten helpen, wat eten en in de middag
neem ik samen met Marco en Vincenzo een duik in zee. Tweede kerstdag komt
vanzelf na eerste kerstdag, maar vliegt ook voorbij. We varen op zee en helpen de
gasten die wederom in de rij staan om excursies te boeken. We hadden voor deze
avond de secret Santa gepland, maar door de drukte hebben we dat maar even
verschoven. De volgende dag, woensdag 27 december, arriveren we in Muscat, ik
ontmoet de gids Ahmed, toffe gozer, 25 jaar en net als ik afgestuurd in het Toerisme.
Hij werkt als fulltime gids in Oman. Ik ben mee op de excursie ‘Panoramic Muscat’.
De gasten bezoeken de 4 belangrijkste bezienswaardigheden: Moskee, Museum,
Paleis van de Sultan en de Souk (Arabische markt). Wanneer we bij de Souk
aankomen krijgen de gasten een uur vrije tijd. Ahmed neemt mij mee in de Souk en
laat enkele traditionele producten zien en hoe die te gebruiken. Wierrook, kleding,
gebedssnoeren en nog enkele gebruiken binnen de Islamitische cultuur.
Terug naar het leven op het schip. Vaak is de excursiedesk open tot 23:00-23:30 uur.
Er zijn altijd gasten die bedenken dat ze om 22:59 nog van alles willen weten over de
volgende bestemming en voor de volgende 3 havens een excursie willen boeken.
Uiteraard helpen wij deze gasten dan vriendelijk. Nadat we de desk hebben
afgesloten gaan we vaak met de collega’s nog even wat drinken in de crewbar om
vervolgens de ogen van binnen eens goed te bestuderen. Een kleine 5 tot 7 uur
slaap per nacht is het gemiddelde. Aardig vol te houden. Na een tijdje raakt je
lichaam hieraan gewend en wordt het energieleven opnieuw door het lichaam zelf
ingedeeld om deze lange dagen vol te houden. Dit is wat we moeder natuur noemen.
Dan nog een ander leuk weetje over mijn collega Vincenzo Schettino. Normaal staat
de voor en achternaam op het naambordje, maar bij Vincenzo niet. Hij heeft
Vincenzo S. staan. Dit komt omdat de kapitein van het gezonken schip de Costa
Concordia ook Schettino heet. MSC wil geen enkele zichtbare link met deze
crimineel op een MSC schip hebben en daarom hebben ze alleen de eerste letter
van zijn achternaam op het bordje gezet.
Tijdens deze week vertrekken de eerste 2 collega’s van het schip. Hun contract zit
erop en mogen naar huis. We nemen afscheid van Manuel en Juliana, maar
verwelkomen tegelijkertijd 2 Italiaanse dames. Luciana en Claudia zijn de gelukkige
die zich bij dit topteam mogen voegen.
We zijn op 31 december, oudjaarsdag, aangekomen. Voor mij beloofd het een leuke
dag te worden, omdat ik mee mag met een van de beste excursies uit het MSC
Splendida aanbod: ‘Dinner in the dunes’. Bij vertrek in Abu Dhabi stap ik in de jeep
bij de Italiaanse moeder Eva en zoon Ricardo. Eva rond de 30 jaar en Ricardo rond
de 15 jaar. Bij het meeting point hebben we al even een praatje gemaakt en ze
vinden het leuk dat ik bij ze instap. Om te beginnen rijden we in anderhalf uur naar
de rand van de woestijn. Onderweg vertel ik wat ik de week ervoor zelf heb gezien in Abu Dhabi. De moskee, ananasgebouw, Sheikh Zayed Road en nog wat andere
weetjes over Abu Dhabi. Bij aankomst in de woestijn scheuren we een verharde
zandweg op en begint het al op een woestijndrive te lijken. Een kleine 20 minuten
later rijden we dan echt woestijnzand in zoals je dat alleen in dit gedeelte van de
wereld kunt vinden. We maken een stop van 30 minuten om de banden iets leeg te
laten lopen zodat we meer grip in het zand hebben. De gasten en ik maken van de
gelegenheid gebruik om wat mooie foto’s te schieten. In totaal zijn we met ongeveer
15 jeeps, 70 gasten. Dan is het tijd voor actie. De chauffeur heeft er zin in en ik merk
dat we een behendige chauffeur hebben. Als ware kunstenaars bedwingen ze de
duinen en er verschijnt een grote lach op mijn gezicht, omdat het ontzettend gaaf ik
waar ik nu ben en wat ik daar doe. We rijden zandduinen op, glijden naar beneden,
krijgen weer grip en scheuren de volgende duin op. Het zand vliegt over de voorruit
heen en soms zijn er momenten dat het zand door het dak de jeep binnen komt.
Vanaf de achterbank hoor ik Eva meerder malen bidden tot Maria met de woorden:
‘Oh Maria, Santa Maria, aaaahhh’. Ricardo zit zowel van zijn moeder als van de
dunedrive te genieten. Na enige tijd maken we een stop om te sandboarden. De
gasten maken een foto hier en daar, maar er gaat niemand met het board de duinen
af. Dan zal ik het wel even voordoen. Zo behendig als ik ben stap ik op het
sandboard en scheur redelijk eenvoudig de duinen af. Als snel volgen de andere
schapen en vliegt het zand alle kanten op. Bij terugkomst in de jeep voel ik wat in m’n
zakken. Het blijkt woestijnzand te zijn. Ook mijn schoenen zitten vol met zand. De
chauffeur verzoekt mij vriendelijk om het zand in de woestijn achter te laten. We
stappen met z’n allen terug in de jeeps en vervolgen onze rit over de zandduinen
naar de ‘Arabian village’. Na wederom een fantastische dunedrive komen we aan bij
een oase midden in de woestijn. Hier worden de gasten begeleidt naar de tafels die
klaar staan voor het diner, wat bestaat uit een heerlijk buffet met Arabische
gerechten. De gasten genieten met volle teugen op deze laatste dag van het jaar. Na
het eten volgt nog een traditionele buikdansshow. Rond de klok van 20:00 uur rijden
we in 1,5 uur terug naar het schip. Onderweg zijn Eva en Ricardo in een diepe slaap
gevallen. Bij terugkomst op het schip moet het feest nog beginnen. Ik trek mijn gala
tuxedo aan en werk van 22:00 tot 23:30 achter de excursiedesk. Geloof het of niet,
maar om 23:55 werd de laatste excursie geboekt. We hebben als gekken de desk
afgesloten en om 23:58 stonden we net op tijd met het hele excursieteam op dek 15
om met z’n allen het nieuwe jaar in te luiden. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, happy new
year! Een mooie vuurwerkshow verschijnt boven de stad Abu Dhabi. De kapitein
wenst iedereen een gelukkig nieuwjaar en even later vertrekt de crew naar de Aft
lounge voor het nieuwjaarsfeest. Het was nog lang onrustig op de MSC Splendida.
De volgende, happy new year, bla bla bla, staat het excursieteam fris en iets minder
fruitig klaar om de tenderboot in te stappen. Om 07:50 uur vertrekken we wederom
naar het eiland Sir Bani Yas. De kapitein van de tenderboot roept op een gegeven
moment: Delphinooo! Voor de kust van het eiland zien we 3 dolfijnen sierlijk door het
water bewegen. Op dat moment schijnt de zon nog en enkele minuten later komen
we aan op het eiland. Dan trekt er een smogwolk op en kunnen we de zee en het schip niet meer zien. Het is wachten geblazen tot de kapitein het schip weer vrij geeft
om te tenderen. Bij het meetingpoint op het schip worden de gasten ongeduldig en
willen naar het eiland. Ze zijn niet voor niets zo vroeg opgestaan op nieuwjaarsdag.
Na een vertraging van drie kwartier krijgt het schip van de kapitein weer toestemming
om te tenderen. De smogwolk verdwijnt en de eerste gasten arriveren op het eiland.
Een smogwolk is hier een combinatie van hoge luchtvochtigheid en zand. Je kunt je
voorstellen dat het lijkt of het erg mistig is. Duitsers zijn nog steeds mijn favoriete
groep toeristen. Er zijn elke cruise ook wel een stuk of 100 Nederlanders en Belgen
aan boord. Deze dag verloopt, op de vertraging na, vrij soepel. De gasten hebben
begrip voor de vertraging en vinden het wel best zo. Beetje hun roes uitslapen op het
strand, excursie, wat eten en lekker zwemmen.
De cruise die we nu uitvoeren brengt het schip via Dubai, Abu Dhabi, Sir Bani Yas en
een zeedag naar Bahrein en Doha. Bij aankomst in Bahrein mag ik weer mee op
excursie. Bahrein is een eiland van 50 bij 8 kilometer en is zo goed als in één dag te
bezoeken. Als eerste maken we een stop bij een kamelenboerderij. We zien hoe de
kamelen verzorgt worden voor de fokkerij. Zoals wij voor paarden zorgen, zo zorgen
ze hier voor kamelen. De volgende stop is voor de Formule 1 fans onder ons toch
een klein hoogtepunt. Ik heb met de gasten het Formule 1 circuit van Bahrein
bezocht. Hier zal Max in april 2018 hopelijk zijn kunsten weer vertonen. De
rondleiding begin met een bezoek aan de hoofdtribune met uitzicht op het circuit,
pitstraat en de start/finish. Door naar de VIP toren vanwaar ik een mooi uitzicht over
het hele circuit heb. Daarna door naar het mediacentrum. Bij binnenkomst viel mijn
mond open van verbazing. Zoveel tv’s in 1 ruimte, daar zijn ze zelfs bij Mediamarkt
jaloers op. Naast het mediacentrum bevindt zich de controlekamer. Eén groot
beeldscherm met elk gedeelte van het circuit erop geprojecteerd, een bord met de
verschillende zones en nog veel meer technische dingen die je niet aan mij moet
vragen. Als laatste kregen we ook nog de gelegenheid om in de pitstraat en op het
circuit te lopen. Toch gaaf om gedaan te hebben. Na het circuit vervolgden we onze
reis om weer naar een prachtige moskee te gaan. Het gaat nog niet vervelen al die
moskee ‘s. In de moskee vertelde een moslima over het geloof en het leven als
moslim. Ze vertelde dit met zoveel passie dat iedereen het jammer vond dat haar
verhaal was afgelopen. Veel gasten hadden nog vragen aan haar die ze stuk voor
stuk met openheid beantwoordde. Eenmaal in de Arabische Souk aangekomen nam
de gids Fadhel mij mee naar een Arabisch theehuis waar geen toeristen komen.
Even een kijkje in het leven achter de schermen van een toeristische trekpleister. In
de buitenlucht stonden een stuk of 10 bankjes met daarop merendeels
gepensioneerde Arabieren. Stuk voor stuk met mierzoete thee en een bakje dadels
voor hun neus. Waarschijnlijk discussiërend over van alles en nog wat. Na drie
kwartier van dit tafereel te hebben genoten was het tijd voor de gasten om terug te
keren naar de bus. Enige tijd later kwamen we weer aan bij ons vertrouwde schip
waar het Westerse leven helaas geen spat was veranderd.
Na Bahrein varen we die nacht door naar Doha. Geen excursie voor mij vandaag,
wat ik helemaal niet zo erg vind. Om 07:30 uur is de desk geopend en staat er een rij van mensen die allemaal de shuttle bus naar Doha willen boeken. Ik vertel de gasten
een voor een dat er in Khasab niets te beleven is, wat ook echt zo is, maar
nieuwsgierig als de menselijke geest is, bezoeken toch 1.250 gasten Khasab met de
shuttle bus. Priiiima. Dan volgt er voor mij een wat langere pauze, ik ga naar de gym
en val daarna even in slaap. Later die middag mag ik buiten nog enkele shuttle bus
tickets verkopen en de rientro doen. Rientro is het re enteren van het schip.
Simpelweg checken of alle bussen terug komen die voor die middag op excursie zijn
geweest.
De volgende dag is de cirkel weer rond, het is vrijdag 5 januari en dat betekent dat
we weer in Dubai zijn aangekomen. Ik heb het idee dat we qua teamspirit op een
zeer hoog niveau zitten wat ervoor zorgt dat we eindelijk aan het voorwerken zijn in
plaats van dat we achterlopen. De rest van het team voelt hetzelfde en dit zorgt in
enige mate voor ontspanning. De excursiedesk sluit elke eerste Dubai om 20:00 uur,
omdat op deze dag alleen gasten het schip af gaan. Voor een gedeelte van het
excursieteam reden genoeg om het schip te verlaten en voor het eerst in anderhalve
maand in onze vrije tijd een stad te bezoeken. Dit om even een reëel beeld te geven
van het leven op een cruiseschip. Het werk en de mensen zijn fantastisch en het is
absoluut genieten, we werken hard en maken lange dagen en vinden het dan extra
fijn als we zo’n avond vrij in Dubai kunnen besteden. Op foto’s zien jullie mij lachend
op excursies voorbij komen en dat is ook onderdeel van het mooie leven hier op het
schip. De rest van het cruiseleven ontdekken jullie via deze blogs en foto’s als ik
terug ben in Nederland. Terug naar vrijdagavond 5 januari. Ik neem samen met
Marco en Vincenzo een taxi naar de Dubai mall waar van alles te beleven is. Marco
en Vincenzo zijn voor mij twee collega’s waar ik een extra klik mee heb en zij ook
met mij. We kunnen het goed met elkaar vinden en maken veel grappen met elkaar.
De woordgrapjes vliegen je soms om de oren. Ik sta bekend om m’n gevatte
woordgrapjes en vond ze in het begin lastig te vinden in een andere taal. Inmiddels
heb ik ’t aardig onder de knie en kan ik ze af en toe flink laten lachen. Gewoon omdat
de grappen zo slecht zijn dat je er wel om moet lachen. In 25 minuten rijden we naar
de Dubai mall en komen aan bij de achteringang. We willen graag de fonteinshow
zien die nog maar 2 keer te zien is deze avond, Om 22:30 en om 23:00 uur. Het is op
dat moment 22:15 uur. We zijn er allen 1 keer eerder geweest tijdens een excursie,
maar zoals eerder omschreven is de Dubai mall nogal groot. We volgen de borden
aquarium, want daar moet de fonteinshow in de buurt zijn. De show van 22:30 uur
hebben we gemist en zijn lichtelijk verdwaald. ‘Who cares, we are in f*cking Dubai’.
We lopen rustig verder door de menigte van mensen. In de Islamitische cultuur is het
weekend op vrijdag en zaterdag en aangezien het vrijdagavond is en de Dubai mall
aardig wat entertainment te bieden heeft is het vrij druk. Het is enkele minuten voor
23:00 uur en we besluiten om wat te eten en te drinken aangezien we zowel het
aquarium als de fonteinshow niet gevonden hebben. Whatever, volgende week zijn
we er weer. Na de magen gevuld te hebben willen we toch weten waar het aquarium
en de fontein zich bevinden. Dit om het voor de volgende keer wellicht makkelijker te
kunnen vinden. Kort daarna zijn we bij het aquarium wat nog steeds imposant is om
te zien. Vlakbij is de uitgang naar de fonteinshow en we lopen naar buiten. Inmiddels is het rond middernacht en aanschouwen we een plein vol gezelligheid zoals je dat
op een zomeravond in Nederland ook zou zien. We kijken rechts naar boven en zien
daar de Burj al Khalifa mooi verlicht de hemel in verdwijnen. Nog steeds 828 meter
hoog en zeer indrukwekkend. We drinken nog wat, lopen door de menigte en vinden
een taxi die ons terug naar het schip brengt. Rond de klok van 01:30 ga ik naar mijn
volgende bestemming: Dromenland.
Op zaterdag liggen we nog steeds in de haven van Dubai en kunnen de nieuwe
gasten vanaf 06:00 inchecken en het schip op. Op deze Christelijk vroege tijd staat
ook iemand van ons excursieteam in de terminal om de eerste informatie over de
excursies te geven. God zij dank ben ik het niet. Ik weet dat ik ook een keer aan de
beurt ben, maar wil er nog niet aan denken. Om 08:00 open ik samen met collega’s
de desk en verwelkomen we de eerste gasten aan boord. Sommige komen voor
informatie of om meteen al een excursie te boeken. Er is de hele dag ‘gezellige
bedrijvigheid’ zoals ze dat zo mooi bij de Efteling omschrijven.
In de avond ben ik voor het eerst verantwoordelijk voor het meeting point. Normaal
gesproken is dit een taak die alleen door een level 1 tour escort gedaan mag worden.
Ik zie dit, als level 3 tour escort, dan ook als een groot compliment. Het verloopt
soepeltjes en de gasten vertrekken op tijd naar hun excursies. Die nacht varen we
naar Abu Dhabi en werk ik de hele dag achter de excursiedesk. Aan het einde van
de middag krijgt de crew de mededeling dat de haven van Sir Bani Yas wegens
slechte weersomstandigheden wordt overgeslagen. We varen de volgende dag op
zee om daarna de volgende daag aan te komen in Muscat waar we een ‘overnight’
hebben. Deze informatie is nog niet bekend bij de gasten. We krijgen de opdracht om
vrolijk door te gaan met het verkopen van excursies voor Sir Bani Yas. Zo kan het
hoofdkantoor zien wat we verkocht zouden hebben. Dit is een accounting technisch
verhaal wat voor ons als excursieteam komische situaties bracht. Best grappig om te
doen moet ik zeggen. Met toestemming keihard liegen in het gezicht van de gasten
en lekker excursies verkopen. Ook dit is een leerproces. Van binnen ga je stuk van
het lachen en we verdwenen dan ook één voor één het kantoor in om even uit te
lachen. Dan kwam er weer een gast die vroeg of hij/zij een excursie voor Sir Bani
Yas mocht annuleren. Ik zei dan: ‘Dat moet ik even aan de manager vragen’. Ik naar
binnen, ff iedereen laten lachen en daarna heel eerlijk te zeggen dat het geen enkel
probleem is om de excursie te annuleren. De gast blij en wij eigenlijk ook.
Er volgt dan onverwachts een relaxte dag op zee. We kunnen in alle rust de
volgende haven voorbereiden. We hebben inmiddels 2 excursies van de touroperator
gekregen die we extra aan kunnen bieden in de avond dat we eerder in Muscat
aankomen vanwege de annulering van de vorige haven. Ik mag mee op de
panoramische rondrit door Muscat by night. Wat we normaal overdag zien, bezoeken
we nu in de avond. Een heel ander beeld en ook een stuk minder druk. Een
ontspannen avond kan ik wel zeggen.
Na de overnight in Muscat gaan we weer door volgens het programma. In de ochtend
open ik wederom desk, daarna een pauze van 6 uur waarin ik op eigen gelegenheid
de Souk bezoek en wat souvenirs koop. Ook bezoek ik de passagiers gym. Deze mogen we als crew bezoeken wanneer we in een haven liggen.
Inmiddels zijn de Tour magazines voor de volgende cruise geprint, wat overigens
dezelfde is als de vorige, en zijn we in de avond weer begonnen met vouwen. Op
een gegeven moment komt Svetlana binnen. Ze deelt ons mee dat ze zojuist een
mail van het hoofdkantoor heeft ontvangen met het bericht dat we vanaf de eerst
volgende cruise alle prijzen moeten veranderen. Hoppa, 12.000 pagina’s A3
dubbelzijdig geprint verdwijnen in de papierbak. Sorry natuur, het spijt ons. Svetlana
wijst 5 mensen aan die blijven en de rest mag het kantoor verlaten en gaan rusten. Ik
ben één van die vijf mensen en mag plaats nemen achter een computer en het
Engelse tour magazine openen. ‘Oke guys let’s go’ zegt Svetlana. In rap tempo
noemt ze één voor één de excursies op met daarbij de nieuwe prijzen. Binnen no
time liggen de 5 nieuwe tour magazines in de printshop om geprint te worden. Waar
ik zojuist onderdeel van ben geweest is een stukje (h)echt teamwork. Niet zeiken,
gewoon doorzetten en afmaken. De sfeer was goed, we hebben met z’n allen na
afloop wat gedronken en zijn de volgende dag vol frisse moed begonnen met het
vouwen van de nieuwe tour magazines.
Ik heb steeds meer momenten waarop ik mij van binnen gelukkig voel. Ik voel mij vrij
binnen het team en ben blij dat ik in dit team met Svetlana als manager terecht ben
gekomen. Ondertussen is er een nieuw teamlid bijgekomen. Haar naam is Jill en
komt uit België. Nou eens kijken of die Italianen ons bij kunnen houden met dat
Nederlands.
We zijn aangekomen in Khasab, Oman, en ik mag mee op excursie met de Dhow
cruise. Een Dhow is een traditionele Arabische boot gemaakt van hout. Met ongeveer
100 gasten stap ik op voor een 4 uur durende tocht langs de prachtige fjorden van
Arabië. Er is niets teveel gezegd, want het is werkelijk prachtig. Als snel komen we in
wateren terecht waar dolfijnen leven. 5 dolfijnen komen langs de boot en laten hun
kunsten zien, ze springen mee in de golven van de boot en de gasten en ik hebben
de tijd van ons leven. Wat een prachtige beesten. We maken een aantal rondjes om
op en top van deze beesten te kunnen genieten. We varen verder langs de fjorden
die werkelijk waar schitterend zijn om te aanschouwen. We maken een stop van
ongeveer een uur en nemen een duik in de heldere water van deze fjorden. Na in de
zon opgedroogd te zijn varen we in een uur terug naar het schip. Onderweg komen
we nog 2 rif haaien tegen. Weer bijzonder om deze beesten nu in het wild te spotten
in plaats van in een aquarium. Het gevoel van cirkeltjes varen is steeds meer
doorgedrongen. Elke dag is anders dus wat mij betreft goed vol te houden. Op
vrijdag komen we wederom aan in Dubai en zijn alle tour magazines weer gevouwen.
Deze avond zijn we wederom op tijd klaar en stap ik met Marco en Vincenzo weer in
een taxi naar de Dubai mall. Dit keer met de intentie om wél de fonteinshow te
aanschouwen. We vragen aan de taxichauffeur of hij ons bij de fontein af wil zetten.
Geen probleem en bij aankomst zien we dat dit een goede zet is geweest aangezien
we direct bij de fontein uitstappen. Het is bijna 22:00 uur en we zoeken een mooi
plekje. Wat er toen gebeurde was werkelijk wonderbaarlijk. Niet alleen de fonteinshow begon, maar er was ook een projectie op de Burj al Khalifa te
bewonderen. Beeld je in dat je op een gebouw van 828 meter hoog bedekt met led
lampjes een onwijs grote projectie ziet. Het is werkelijk waar niet te geloven wat ze
hier allemaal doen met hun geld. De fonteinshow viel totaal in het niet en er was
alleen oog voor de projectie. Uilen die over het gebouw vlogen, kleuren in alle
soorten en maten, lasers vanaf de zijkanten, schijnwerpers die heel Dubai verlichtten
en weet ik het allemaal wat voor gekkigheid nog meer. Ik heb een filmpje, dus als ik
in Nederland ben kan ik het je allemaal laten zien. Na dit wonder besloten we om wat
dichterbij te gaan staan voor de daadwerkelijke fonteinshow. Om 22:30 uur begon de
show en ook dit was weer prachtig. Ongeveer een vergelijkbare show als in de
Efteling, maar dan nog wat groter en bombastischer speelde zich voor ons af. Na dit
alles de gezelligheid in het winkelcentrum opgezocht en op naar het foodcourt. Die
wisten we inmiddels wel te vinden. Na dit alles in ons opgenomen te hebben,
besloten we om terug naar het schip te keren waar het inmiddels alweer zaterdag
was geworden.
De volgende dag mag ik om 08:00 uur met de mobiele desk in de terminal van Dubai
gaan staan om de nieuwe passagiers te verwelkomen. Er zijn ruim 700 passagiers
meer dan de vorige cruise en dat is in de terminal al te merken. Er staat een kleine rij
te wachten om op dit tijdstip excursies te boeken. Ik stuur enkele gasten naar het
schip om bij mijn collega’s excursies te boeken. Van 08:00 uur tot 23:30 uur is er
wederom een rij met gasten die op het schip de excursies willen boeken. Voor ons is
dat alleen maar leuk, omdat het ons bezig houdt en we het leuk vinden om gasten blij
te maken. Dit is nu eenmaal wat we doen in de hospitality industrie.
Na Dubai varen we zoals altijd door naar Abu Dhabi. De dagen Dubai, Abu Dhabi, Sir
Bani Yas en de zeedag zijn altijd op vaste dagen in de week. Vrijdag en zaterdag
Dubai, zondag Abu Dhabi, maandag Sir Bani Yas en dinsdag op zee. Dan varen we
2 cirkels naar Muscat en Khasab in Oman en dan 1 cirkel naar Bahrein en Doha
waarna we weer 2 cirkels naar Muscat en Khasab maken. In Abu Dhabi was ik aan
de beurt om vroeg op te staan en om 06:45 uur met de mobiele desk naar de
terminal te gaan. Het was een aardig eindje slepen met zo’n onhandig ding, want er
lag nog een cruiseschip in de haven, dus ik moest verder lopen dan normaal.
Eenmaal in de terminal aangekomen kreeg ik de mededeling van de deputy purser
dat er die dag geen plaats was in de terminal vanwege het feit dat er 2 schepen
lagen. Ik weer terug naar het schip en wat voorbereidingen op het kantoor gedaan
voor die dag. De deputy purser is de leidinggevende van alle managers en staat dus
boven Svetlana. Echt iemand om ook buon giorno tegen te zeggen als je hem
tegenkomt. Die dag lekker bezig geweest achter de desk. Maandag, Sir Bani Yas
dag. Bij aankomst met de boot liggen we weer voor anker en staat de eerste
tenderboot voor de crew om 07:45 uur klaar. Het zonnetje schijnt en er is een
ontspannen aankomst met het team op het eiland. We maken een leuke groepsfoto
en beginnen met de voorbereidingen. Dat komt de smog weer opzetten en
verdwijnen zowel het schip als de zee uit het zicht. Wederom een vertraging, want er
is geen zicht om veilig te tenderen. Een klein uur later arriveren dan toch de eerste gasten op het eiland. Het is nog vrij koud en we zien de damp in de lucht als we
uitademen. Voor ons een teken om even de truien aan te doen en enigszins wat te
bewegen. Rond de klok van 10:00 is het volledig opgeklaard, de smog verdwenen en
schijnt de zon volop. Ik sta deze morgen met collega’s Claudia, Viktor en Claudia bij
de watersporten. Paddle boarden, kajakken, snorkelen, floating mats en meer. Onze
taak is vrij simpel: wanneer gasten met een ticket komen geven wij ze de spullen die
ze geboekt hebben. Bij het kajakken gaat er een gids van de lokale touroperator mee
om ze een tour te geven langs de mangroven. Rond de klok van 12:00 uur worden
we afgelost, eten we wat en besluiten we om met wat andere crewleden en enkele
actieve gasten te volleyballen. Lang geleden dat ik een bal heb aangeraakt en
iedereen vindt het leuk om even lekker actief bezig te zijn. We bakken er geen
pepernoot van, maar ja het is dan ook al januari en Sinterklaas zit al lang weer in
Spanje. Lichtelijk vermoeid van de afgelopen werkperiode ga ik terug naar het schip
en slaap een uur of 4 waarna ik mij in galauniform steek en van 17:00 tot 20:00
achter de desk werk. Elke cruise zijn er verschillende gasten op een cruise. Bij de
vorige cruise hebben we niet genoeg excursies verkocht om het target te halen. Op
deze cruise zijn de gasten anders ingesteld en hebben we na 3 dagen het target
bereikt. Geen idee hoe het komt dat het koopgedrag van gasten zo kan verschillen.
Die avond besteed ik om deze blog te schrijven. Een aantal dagen geleden was ik al
begonnen, maar was er niet echt inspiratie. Zoals je hebt kunnen lezen is dat deze
avond helemaal goed gekomen. Vandaag, 17 januari, ben ik wederom in Muscat,
Oman en typ ik mijn blog af. Als laatste schrijf ik hier mijn belevenissen van vandaag
op papier en laat jullie een van de prachtigste landen van de wereld meebeleven.
Het is 06:30 uur, de wekker gaat, nog 3 keer snoozen en dan sta ik op, aankleden,
ontbijten, tanden poetsen, tas inpakken en naar kantoor. Het kantoor is één trap op
en dan ben ik er. Dat is dan weer één van de vele voordelen van een cruiseschip. Ik
pak de papieren die ik nodig heb voor die dag: Tour magazines,
boekingsformulieren, dagelijks programma, dispatch, walkie talkie en mijn tour escort
ticket, want ik mag weer mee op excursie. Om 07:30 vertrekken we met een gedeelte
van het team naar de purple bar om het meeting point te verzorgen en de gasten met
bus nummers te beplakken. Ik ga mee op jeep safari naar Wadi Arbayeen, dus ik ben
verantwoordelijk voor deze excursie. Het zijn maar 26 gasten, dus het is een makkie
en om 08:05 uur vertrek ik met de laatste gasten naar dek 4 om via de security naar
buiten te gaan. Om 08:15 uur rijden we van het haventerrein af om vervolgens in 1,5
uur naar de start van de Wadi te rijden. Onderweg een sanitaire stop en rond de klok
van 09:40 komen we aan bij Wadi Arbayeen. Een Wadi is een droge rivierbedding
die, wanneer het weer het toelaat, droog staat. Er zijn zo’n 2 dagen per jaar regen,
dus 363 van de 365 keer gaat de excursie door. Een maand geleden waren we ook
in Muscat en had het ’s nachts veel geregend. Toen konden we dus geen jeep safari
aanbieden. Als het regent in deze gebieden dan stroomt al het water uit de bergen
deze Wadi in. De gids vertelde mij dat je daar dan niet wilt zijn, omdat het water in
zo’n Wadi dan wel meters hoog kan stromen. Onwerkelijk om dat in te beelden. Ik zit
in de achterste jeep zonder gasten en heb alle tijd om over van alles en nog wat te praten met de chauffeur. Zijn naam is Saïd en is een echte Omani. Hij verteld mij dat
het een heel rijk land is in de breedste zin van het woord. Ik ben dat helemaal met
hem eens. De weken hiervoor heb ik alleen de stad Muscat gezien met de bergen op
de achtergrond. Vandaag beleef ik Oman van binnen. Ik rijd binnen in een prachtig
stuk van de wereld. Ik besluit dat ik Oman een van de mooiste landen ter wereld
vind. Ruige bergen, veel oases waar dadelpalmen groeien. Als ik zeg ruige natuur,
dan bedoel ik ook echt ruige natuur. Scherpe rotspunten die vele jaren geleden door
moeder natuur zijn gevormd. De Alpen worden in Europa als puntig omschreven,
maar in vergelijking met Oman is de Alpen een heerlijk donzen matras. In ongeveer
40 minuten rijden we met 8 jeeps naar een bergdorpje ergens in deze Wadi.
Kinderen komen op ons af om ons welkom te heten. Ze doen dit niet om geld te
vragen, want rijkdom is er genoeg. Educatie en zorg zijn gratis en er hoeft geen
belasting betaald te worden. De kinderen zijn opgevoed vanuit het Islamitische geloof
wat betekent dat ze ons begroeten vanuit het hart zonder andere bedoelingen. De
gasten zijn onder de indruk en respecteren het dorp dat we bezoeken en ik heb het
gevoel dat er bij de gasten en innerlijk gevoel van vrede heerst. Na deze ervaring
rijden we met de jeeps door naar de volgende stop. Zwemmen in woeste natuur van
Oman. Op vele plekken is er de mogelijkheid om een duik te nemen in deze Wadi.
Het zoete water stroomt zachtjes van poel naar poel en voorziet op deze manier alle
dorpen in deze Wadi van water dat ze kunnen gebruiken voor de dadelpalmen. In
een rotskloof van 50 bij 5 meter kan er een verfrissende duik genomen worden. Ik
duik in het zoete heldere water en voel mij op dat moment intens gelukkig en
gezegend dat ik op deze plek mag zijn. Aan de ene kant van deze poel is een ruige
rotswand van 100 meter hoog wat deze plek voor mij extra bijzonder maakt. Na
gezwommen te hebben en even in de zon te hebben gezeten rijden we door de Wadi
naar een vredig parkje omgeven door weer datzelfde ruige landschap om te lunchen.
De gasten zijn ook onder de indruk van deze excursie en zijn blij dat ze niet in
Muscat zijn gebleven. Ondanks dat er op dit moment 3.200 gasten op het cruiseschip
zijn is het fijn dat MSC ook kleinschalige excursies aanbiedt die gasten de
mogelijkheid biedt om landen op een duurzamere manier te ontdekken zonder dat
daar massatoerisme aan te pas komt. Op de terugweg rijden de jeeps in konvooi
terug naar Muscat. De chauffeurs hebben het onder elkaar naar hun zin en maken
grappen. De ene jeep rijdt voor de andere en laat even de ruitensproeier werken.
Niet 1 keer, maar wel 10 keer halen ze elkaar in en herhalen deze grappen. De
gasten en ik vinden het prachtig en we hebben allemaal veel plezier als er weer een
chauffeur iets in Arabisch zegt en ze vervolgens op het stuur dubbel liggen van het
lachen. De gids vertelt mij nogmaals dat de Omani bevolking heel gelukkig is en trots
is op hun land Oman. Ik ben het helemaal met hem eens en wil je adviseren om eens
een keer niet naar Europa op vakantie te gaan, maar wat verder te reizen en naar
Oman toe te komen. Het zal je toch al korte leven hier op aarde verrijken en je zult
terugkeren als een ander mens. Het land heeft mooie mensen, prachtige natuur,
rijkdom en vrede te bieden.
Terwijl ik naar Michael Prins luister sluit ik af met het feit dat mijn contract op 28 april afloopt en ik de MSC Splendida zal verlaten. Op 27 april kom ik aan in Yokohama,
Japen, vanwaar ik op 28 april terug naar Nederland zal vliegen.
Mocht je vragen hebben, stel ze gerust in een reactie en ik neem ze mee in mijn
volgende blog. Voor nu, een fijne avond, bedankt voor het lezen en tot de volgende
blog!

Groeten,
Bjorn