De marathon en Kim op bezoek

2 september 2015 - Reykjavík, IJsland

Beste familie en vrienden,

Nog maar drie weken en dan ga ik weer op weg naar Nederland. Het gaat nog steeds goed met mij en hier op IJsland is het goed toeven.

We gaan verder op vier augustus. Inmiddels zijn de kinderen en partner van Stefán ook aangekomen op IJsland. Ze verblijven hier zes weken en gaan daarna weer terug naar Duitsland. De kinderen heten Anna en Andri en zijn respectievelijk negen en vijf jaar oud. In deze week heeft Egill, een van onze gidsen, een tentoonstelling geopend. In zijn vrije tijd schildert hij graag. In de maand augustus exposeert hij in het koffiehuis Haïti. Voor de opening van zijn expositie heeft hij mij uitgenodigd. Het was een gezellige opening en de werken zagen er niet verkeerd uit voor iemand die in zijn vrije tijd schildert. In diezelfde week mocht ik  weer een Segwaytour begeleiden. Laten we zeggen dat het de verschrikkelijkste tour was tot nu toe. Een van onze gasten dacht dat ze Tony Hawk op de Segway was, maar dat was ze natuurlijk niet. Ze dacht dat ze wel even op het gras kon gaan rijden. Dat heeft ze geweten. Tien minuten later zat ze in de taxi op weg naar het ziekenhuis met een knie uit de kom. Door alle protocollen die ik op school heb geleerd wist ik wat ik moest doen en was er gelukkig geen reden tot paniek. Alles is goed afgelopen. De gast in kwestie kon diezelfde avond weer lopen. Zo zie je maar weer wat een Segway allemaal kan, maar zeker ook niet kan. Ik vertel altijd tijdens de training dat de meeste ongelukken gebeuren wanneer je te veel vertrouwen hebt in jezelf op een Segway.

Inmiddels zijn de hardlooptrainingen gewoon doorgegaan. In de loop naar een marathon ren je aardig wat kilometers weg. Nog twee weken en dan is het zover. Voordat het zover was kwam Kim eerst nog op bezoek, nou ja, op bezoek, ze kwam aan op woensdag twaalf augustus. Die dag heb ik nog gewerkt en heb ik haar in de loop van de avond opgehaald. Om 23:30 uur is ze veilig geland op IJsland. Het was erg leuk om elkaar na 3,5 maand weer te zien. De volgende dag heeft Kim mij bij het cruiseschip van de HAL (Holland America Lijn) afgezet en is daarna aan haar solo reis rond IJsland begonnen. De planning is dat ze op 20 augustus weer terug is bij mij in Reykjavik. Kim was op weg voordat ik het wist. Voor nu was het dus kort maar krachtig. Ik stond inmiddels bij de HAL waar twee klasgenoten stagelopen. Ook een geweldige stage. Myrthe en Stacey hebben mij het hele schip laten zien. Best groot kan ik je vertellen. Na de rondleiding moesten ze nog een uurtje werken waarna we Reykjavik in zijn gegaan voor het diner. We hebben even bijgepraat over de stages en wat we allemaal moeten/ mogen doen. We kwamen tot de conclusie dat we alle drie op de juiste plek terecht zijn gekomen. Het is hard werken, maar erg leuk om te doen. Na het diner hebben we nog wat gedronken en zijn daarna teruggegaan naar huis. De volgende dag ben ik weer naar de HAL toe gegaan en heb ik Myrthe en Stacey ik actie gezien tijdens hun werk aan de excursiebalie aan boord van de HAL. Daarna hebben we in Reykjavik geluncht. Na de lunch hebben we afscheid genomen en elkaar nog veel succes gewenst met de rest van onze stage.

De volgende dag stond er weer een lake challenge op het menu. Het is altijd leuk als je zo nu en dan een andere tour mag begeleiden dan alleen een Segway of een fietstour, wat overigens ook geen straf is. Deze keer had ik maar twee gasten die de uitdaging aan wilden gaan. Het weer was niet zo goed, het regende aardig. Halverwege het meer zijn ze in het busje gestapt en hebben we de challenge per voertuig afgemaakt. Als gasten beginnen over het (slechte) weer, dan zeg ik altijd: “Er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kledij.” Dan lachen ze…. Op 17 augustus was onze laatste ‘Coast of Reykjavik’ fietstour. Ik had de eer om deze te begeleiden. Het was een heerlijke fietstocht met aardige gasten; 18 kilometer langs de kust van Reykjavik met een prachtige zonsondergang mag je dan geen werk noemen.

Dan zijn we aangekomen op donderdag 20 augustus, de dag dat Kim terug was in Reykjavik. Ze heeft in haar eentje een fantastische tijd gehad. Ze heeft veel gezien, meer dan ik in deze vijf maanden…. Daar ben ik wel jaloers op, maar ik ben tevreden met al het natuurschoon dat ik tot nu toe al heb gezien. Verder hebben we het deze avond rustig gehouden. De volgende dag was voor mij een rustdag om de batterij volledig op te laden voor de marathon. Al drie dagen pasta aan het vreten, nog één te gaan. Het kwam aardig m’n neus uit. Deze dag hebben we wel even de auto gewassen, want die was inmiddels bruin geworden van al het stof van de gravelwegen. Die avond vroeg naar bed en op naar het einddoel van al die tijd trainen. De marathon!

De ochtend van 22 augustus is aangebroken. Opstaan, licht ontbijtje, tas inpakken, omkleden en het startnummer opspelden. Om 08:10 uur heb ik het huis verlaten en ben ik op de fiets naar de start gereden. Al die mensen op straat met een startnummer, op weg naar hun einddoel; 42.195 meter. Met z’n allen naar de startvakken. 08:40 uur. Het startschot van een onvergetelijke race. Ik ben er klaar voor. Kom maar op. Over de startstreep. Tijd aan en gaan. Door het stadscentrum op weg naar de kust. Het duurde ongeveer 3 kilometer om bij de kust te komen. Er is een mooi wandel- en fietspad waar je een heel eind langs de kust kunt lopen. Bij het 5 kilometer punt lag ik iets onder mijn gewenste gemiddelde, maar dat is logisch, omdat je met een langzame start te maken hebt, 10 kilometer in 54 min 53 sec. Tevreden, nergens last van. Het gaat lekker. Goed blijven drinken is essentieel. Na ongeveer 7 kilometer stond Kim langs de kant van de weg om mij aan te moedigen. Dat heeft ze goed gedaan met een mooi spandoek. Familie, bedankt voor de aanmoedigende woorden die erop staan. Een halve marathon in 1 uur 55 min 46 sec. Nog steeds tevreden, geen last. Van Kim kreeg ik een nieuw flesje drinken en wat te eten. Priiiima. Op weg naar het 30 kilometer meetpunt, 2 uur 45 min en 14 sec onderweg. Ik ben bezig aan mijn tweede cirkel en loop weer langs de kust. De 4 uur hazen lopen nog steeds achter mij. Mijn eerste doel is om de marathon uit te lopen. Mijn tweede om dit onder de 4 uur te doen. Het gaat nog steeds goed en voel mij energiek. De pasta doet zijn werk goed. Dan komen we bij de 35 kilometer. Daar begin ik mijn benen te voelen. Het wordt zwaarder en mentaal gaat het ook niet zo makkelijk meer. Maar ik kan de eindstreep ruiken en ik weet voor wie ik loop, dus we houden vol. Meetpunt 37,2 kilometer, 3 uur 31 min en 20 sec. 4 uur moet lukken dacht ik. Dan ga ik het laatste stuk op en daar heb ik een heel klein stukje gelopen. Nog even een stukje rennen. Nog een stukje lopen is toch wel lekker denk je. Stefán aan mijn zijde op de Segway haalt je dan toch over om te blijven rennen. In de verte zag ik Kim, Ursula, Anna en Andri met spandoeken. Blijven rennen, volhouden Bjorn!! Nog maar 2 kilometer en dan ben je er…. Dit laatste stuk lijkt oneindig. Daar is het dan, de eindstreep. Nog maar 200 meter en je hebt je eerste marathon volbracht. Handen omhoog en de laatste stap over de eindstreep. Binnen. Gehaald. 4 uur 5 min en 38 sec. Zeer tevreden. Die medaille aan het eind voelt als goud! Heel bijzonder om een marathon te volbrengen. Een onbeschrijfelijk gevoel.
Dan is het pas 13:00 uur en dan moet je nog heel de dag denk je bij jezelf. Eerst maar een warme douche en even op bed liggen. Langzaamaan even wat eten. Tegen alle verwachtingen in voelde ik mij toch weer energiek aan het begin van de avond. Kim en ik zijn die avond nog naar het vuurwerk gaan kijken in het centrum van Reykjavik. Dat was ook erg mooi en een leuke afsluiting van deze memorabele dag.

De volgende dag had ik uiteraard spierpijn in de kuiten en bovenbenen. De kuiten en bovenbenen. We hadden dan ook een rustige dag gepland. We zijn op de fiets Reykjavik in gegaan naar de Hallgrimskirkja en het Höfdi huis. Om 17:00 uur zijn we nog met een walvistocht mee geweest. En ja hoor, ook deze keer hebben we walvissen en dolfijnen gezien. Een vinvis was het eerste slachtoffer. Daarna zijn we doorgevaren en liet een bultrug zich van zijn beste kant zien. De dolfijnen wilden ook nog even spelen. Het blijft bijzonder om deze dieren in hun natuurlijke leefomgeving te mogen spotten. Na deze bijzondere ervaring zijn we terug naar huis gegaan.

Op maandag 25 augustus zijn we rond de klok van 10:30 uur begonnen aan onze route langs de zuidkust met als eindbestemming Vik. De eerste stop was bij de lavagrot waar ik de vorige keer ook met mijn ouders ben geweest. Deze keer waren er geen sneeuwbergen en ijspilaren meer. Dit gaf ons de mogelijkheid om verder de grot in te klimmen, tot ongeveer 250 meter. Als we af en toe onze zaklamp uit deden was het echt donker. Kim en ik vonden het allebei erg bijzonder om in een echte grot te zijn geweest. Niet zo’n toeristische als in Valkenburg ;-). Na de grot hebben we onze reis vervolgd naar de eerste waterval van vandaag, de Seljalandsfoss. Dit is de waterval waar je achter kunt lopen. Het was mooi weer dus we hebben weer mooie foto’s. Door naar de tweede en tevens laatste waterval van vandaag, de Skogafoss waterval. Dit is de brede waterval, u allen welbekend. De zon scheen nog steeds. En in combinatie met de nevel van de waterval zorgde dit voor een dubbele regenboog. Ook weer een prachtig aanzicht. Hierna zijn we doorgereden naar het eindpunt van vandaag, Vik. Het is geen bijzonder dorpje dus hier waren we zo weer weg. Op de terugweg hadden we ook nog een aantal stops gepland. Zo zijn we gestopt bij Darholaey. Hier staat altijd wind. Papegaaiduikers houden van wind, dus deze vogels waren hier nog steeds, wat overigens vrij bijzonder is aan het eind van de maand augustus. Het zijn erg grappige beestjes om te zien en je kunt ze goed fotograferen. We zijn doorgereden naar de vuurtoren aan de andere kant van Darholaey. Hier hadden we uitzicht op de rots met het gat erin waar ik jullie al eerder over heb verteld. Na de rots zijn we doorgegaan naar iets wat ik vanaf het begin al graag wilde bezoeken: het vliegtuigwrak van ‘Wie is de mol?’. Het is 40 minuten heen en ook weer terug lopen, maar dat hadden we er beide graag voor over. Je loopt en loopt en je ziet een hele tijd alleen maar zwart zand om je heen. Op een gegeven moment zie je iets glinsteren in de verte en dan weet je dat je er bijna bent. Het vliegtuigwrak lag er gelukkig nog steeds. Het ligt daar gewoon en ze laten het voorlopig nog wel een tijdje liggen denk ik. Je kunt erin en er omheen lopen. Het heeft iets aparts, omdat het zo afgelegen middenin een grote zwarte vlakte ligt. Door naar de laatste stop van vandaag, de gletsjeruitloper Solheimarsjökull. Dit is een grote strook sneeuw, steen en ijs die vanaf de hoofdgletsjer naar beneden is komen stromen. Zo af en toe breekt een groot stuk ijs af dat een tijdje blijft drijven in het water. De uitloper en de ijsbergen zorgen natuurlijk voor een mooi aanzicht in de IJslande natuur. Bij terugkomst in Reykjavik was het rond de klok van 20:00 uur. We waren versleten. Even wat eten en daarna hebben we een film gekeken.

De volgende dag, 25 augustus, zijn we met Ursula en de kinderen, Anna en Andri, gaan wandelen naar natuurlijke bronnen. Na een kort ritje van 40 kilometer kwamen we aan bij het beginpunt van de tocht. Iedereen klaar, wandelen maar. Tijdens de wandeling in de bergen met al hun geuren en kleuren worden al je zintuigen geprikkeld. Het is een geothermische regio, dus de rotte eierengeur drong onze neus al binnen. Tegen het einde van de heenweg zagen we drie kokende modderpoelen. Grappig en ook weer bijzonder om dit zo vanuit de aarde te zien koken. Na de modderpoelen naderden we het eindpunt van vandaag. De plek waar kokend en koud water samenkomt. Dit is de perfecte locatie om een natuurlijk warm bad te nemen. Gratis en voor niets in de prachtige natuur met overal mooi landschap om je heen. Het water was ongeveer 38°C. Na het bad zijn we teruggelopen naar de auto’s en teruggereden naar Reykjavik. Onderweg zijn we nog even gestopt voor een ijsje. In de avond zijn Kim en ik uit eten geweest bij de hamburgerfabriek. Dit is een IJslandse horecaonderneming met locale hamburgers. Echt een aanrader voor als je in IJsland bent.

Dan zijn we alweer op woensdag 26 augustus aangekomen. Dit was een surprise dag voor Kim die ik had geregeld als verjaardagscadeau. Om 07:00 uur zijn we vertrokken van huis naar de plaats waarvandaan de ferry naar de Westman eilanden zou vertrekken. De surprise is een dag naar de Westman eilanden met een rib-boot safari. Dit vond Kim erg leuk als surprise. Het is twee uur rijden naar de ferry die om 09:45 uur vertrok, dus vandaar dat we zo vroeg weg moesten. Om 09:15 uur kwamen we aan bij de ferry waar we eigenlijk vrij snel op konden. Na een half uurtje varen kwamen we aan op de Westman eilanden. Het bijzondere aan het hoofdeiland Heimaey is dat hier een grote vulkaanuitbarsting is geweest in 1973. Deze uitbarsting heeft ervoor gezorgd dat Heimaey nu 20% groter is dan voorheen. De scheidingslijn van oorspronkelijk land en lava was goed zichtbaar. Eerst hebben we een stukje door het stadje gewandeld. We waren van plan om eerst naar het vulkaanmuseum te gaan, maar we hadden moeite om het te vinden. Het is best klein, dus we vonden het knap dat we het niet hadden gevonden ;-). We zijn uitgekomen bij het volksmuseum, ook leuk. Dit museum gaat over het leven op de Westman eilanden, voornamelijk veel over de visserij. Als aansluiting op de visserij zijn we naar het aquarium gegaan. Bij binnenkomst werd ons een levende papegaaiduiker getoond. Deze zat daar in de opvang om aan te sterken. In het aquarium waren veel opgezette IJslandse vissen en vogels. Zo hebben we meer kennis vergaard over het dierenleven hier op IJsland. Als laatste was er een aquarium met daarin IJslandse vissen, maar de grote krabben vielen ons het meest op. Na deze twee dingen te hebben bezocht hebben we wat gegeten bij een leuk IJslands tentje. Na de lunch was het dan eindelijk tijd voor de rib-boot safari. De tweede en laatste surprise van de dag. Een rib-boot is een grote zodiac (rubberboot) met 600 pk erachter. Met andere woorden: met 80 km per uur over het water scheuren. Eerst kregen we een lekker warm pak aan. Dit hadden we zeker nodig. Daarna zijn we rustig begonnen met het uitvaren van de haven. Eenmaal de haven uit gingen de remmen los en werd je in je stoel gedrukt door de snelheid. Onderweg zagen we veel vogels en zijn we een aantal keer gestopt bij bezienswaardigheden langs de kust. Vooral de basaltsteenformaties zijn erg bijzonder. Het lijkt alsof het in vierkanten is uitgehakt, maar dit is dus echt gevormd door de natuur. Tijdens een andere stop kon je de kop van een olifant zien in de rotsen. Ook weer gevormd door de natuur. De leukste stop vond ik in de grot waar je onderdoor kunt zwemmen naar de andere kant. Je zag het zonlicht door het gat in het water schijnen, ook erg mooi. In diezelfde grot werd de muziek lekker hard aangezet en voelde we de kracht van de boot. Vol gas schoten we uit de grot de zee weer op. Heel gaaf! Onze laatste stop was bij een plek waar de orka ‘Free Willy’ (ja die van de films) een tijd in opvang heeft gezeten. Op een gegeven moment hebben ze hem vrij gelaten, want hij was voldoende aangesterkt. Na een aantal vrijlatingspogingen was het toch gelukt om hem op zee te krijgen. Hij is in een stuk door naar Noorwegen gezwommen. Hij is vergeten om te eten en is helaas onderweg overleden. Triest verhaal, maar dat maakte onze bootexcursie er niet minder leuk op. Nog een keer vol gas en we waren weer terug in de haven. Vol nieuwe moed zijn we deze keer wel in een keer goed gelopen naar het vulkaanmuseum. Hier staat nog een origineel huis uit 1973 dat bijna is ingestort door de dikke laag as die erop ligt. Alles is nog zoals ze het in 1973 hebben gevonden. Dan zie je pas echt hoeveel schade een vulkaanuitbarsting aan kan richten. Er is gelukkig niemand overleden tijdens de uitbarsting in 1973. Om 19:00 uur waren we terug op het vasteland van IJsland en zijn we in twee uur teruggereden naar Reykjavik.

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en hebben we een ontbijtje gescoord bij de ‘dunkin donuts’ die hier drie weken geleden is geopend. Feit over IJslanders: als er iets nieuws is moeten ze dit zo snel mogelijk uitproberen. Het maakt niet uit hoe lang ze ervoor in de rij moeten staan. Wij moesten ook even wachten, maar dat kwam omdat er een donut achter de kassa stond ;-). Na het ontbijt zijn we aan onze ‘golden circle’ tour begonnen. Eerste stop: Thingvellir Nationaal Park, u allen wel bekend. We zijn het park doorgereden naar Geysir geothermisch gebied. Het blijft keer op keer een bijzondere plek. Hoe zoiets vanuit de aarde kan ontstaan. Ik heb het al in een eerder verslag geschreven ;-). We hebben wat leuke foto’s gemaakt en zijn toen doorgereden naar de Gulfoss waterval. Met die regenbogen weet u wel. Die brede met twee lagen. Als laatste stop van vandaag zijn we naar een met water gevulde vulkaankrater gegaan. Dit stond ook sinds het begin al op mijn lijstje. De krater is ongeveer 55 meter diep. Het meer onderin de krater is tussen de 10 en 17 meter diep. Het is prachtig om alle kleuren te zien langs de kraterwand. We hebben bovenop de kraterrand gelopen en daarna een rondje om het meer. Na de krater zijn we teruggereden naar huis. Daar stond ons in de avond nog een bijzondere ervaring te wachten. Het noorderlicht. We zijn snel in de auto gestapt en een stukje buiten het centrum van Reykjavik gereden. Hier hadden we een prachtig zicht op het eerste Noorderlicht na de zomer. Wat is dat speciaal om mee te maken. En helemaal een geluk voor Kim.

Op vrijdag 28 augustus stond er weer een leuke dag voor ons klaar. De spierpijn van de marathon was volledig weg, dus dat was ook wel lekker. Vandaag hebben we een excursie ‘into the glacier’ geboekt. We zijn om 10:30 uur vertrokken voor een twee uur durende autorit naar Husafell, het beginpunt van de excursie. In Husafell zijn we opgehaald door een busje van into the glacier. Met dit busje zijn we naar het basiskamp van de gletsjer gereden. Hier zijn we in een speciaal militair voertuig gestapt dat is ontwikkeld voor zwaar terrein waaronder gletsjers. Met acht mega banden onder ons vertrokken we over een rotsweg naar de gletsjerrand. Daar aangekomen werd de bandenspanning aangepast voor het rijden op de gletsjer. Na een half uur op de gletsjer te hebben gereden kwamen we aan bij de ingang van de gletsjer. Eigenlijk niets meer dan een groot gat in de gletsjer. Hier stond onze gids klaar om met ons de gletsjer in te gaan. We kwamen in een lange gang waar we ijzeren pinnen onder onze schoenen konden doen dat zorgde voor meer grip in de gletsjer. De gang was al prachtig, omdat het allemaal van ijs was. Even later kwamen we aan bij de eerste sneeuwgrot. Ze hadden alles mooi uitgelicht met indirecte ledverlichting, dus het zag er goed uit allemaal. Verderop tijdens de tour kwamen we bij een klein kapelletje waar mensen kunnen trouwen in de kou. Mag je wel een wollen jurk aan doen ;-). Daarnaast was een soort raam waar je omhoog de gletsjer in kon kijken. Helemaal bovenaan zag je het licht van boven. Op dat moment waren we op het diepste punt van de gletsjergrot: 35 meter gletsjer boven ons en 200 meter onder ons. Niet verkeerd om dat mee te maken. We zijn door een kort gangenstelsel weer teruggelopen naar de uitgang. Weer een half uur terug in het voertuig, door naar Husafell en terug naar Reykjavik. Ook hier kunnen Kim en ik weer met veel plezier op terugkijken. In de avond zijn we naar de grootste bioscoop van Reykjavik geweest. Die is echt groot en ze hebben er heerlijke stoelen. De film van deze avond was ‘Vacation’.

Op de een na laatste dag, zaterdag 29 augustus, hebben we lekker rustig aan gedaan. We waren aardig moe van alle activiteiten die we in de afgelopen week hebben gedaan. In de loop van de dag zijn we naar het winkelcentrum Kringlan geweest. Hier hebben we geluncht en nog even rondgekeken. In de middag hebben we seizoen 1 van Penoza gekeken en Kim haar koffer ingepakt. Voor het diner zijn we naar het centrum van Reykjavik gegaan en hebben een leuk Italiaans restaurantje uitgezocht, was erg lekker.

De wekker is gezet voor 04:30 uur. Kim haar vlucht is om 07:50 uur vanaf Keflavik airport wat nog een klein uurtje rijden is, dus we moesten vroeg op. Het was best druk op de airport, zeker voor de douane. Ook daar kwam een einde aan de rij en dat betekent dat we afscheid moesten nemen. Een knuffel en een zwaai later was Kim op weg naar Nederland. Tot over vier weken.

Voor mij was de dag nog lang, maar er lagen leuke dingen in het vooruitzicht. Eerste ik nog even van 09:00 tot 11:00 uur gewerkt bij de bikeshop. Stefán had iemand nodig voor twee uurtjes. Ik was toch al wakker, dus dat was uiteraard geen probleem. Daarna ben ik terug gegaan naar huis om even te slapen. Om 15:00 stond er weer een nieuw avontuur voor de deur. Ik heb de tour ‘Inside the volcano’ gedaan. Bij deze tour daal je 120 meter af in een lege magmakamer van een vulkaan. Ook weer de enige plek op aarde waar dit mogelijk is. Om 15:20 uur werd ik opgehaald om vervolgens naar het basiskamp van deze excursie te gaan. Deze lag op ongeveer een half uur rijden vanaf Reykjavik. Aangekomen bij het basiskamp werd ons uitgelegd wat de bedoeling was voor deze zes uur durende tour. We startten de tour met drie kilometer wandelen over de lavavelden naar de ingang van de krater. Een uur later kwamen we aan en werden we in drie groepen verdeeld. Naast de krater is nog een basiskamp waar iedereen zich kon voorbereiden om de vulkaan in te gaan. Rond de klok van 18:40 uur was het mijn beurt om af te dalen naar de bodem van de vulkaan. Je gaat 120 meter diep de grond in vanaf de krater. Hoe doe je dat? Gewoon, met een ramenzeemliftje. Het eerste stuk is vrij smal en aan beide kanten van het liftje is ongeveer 20 centimeter ruimte. Dan wordt het steeds breder en breder. Op een gegeven moment zie je de magmakamer verschijnen met overal om je heen fenomenale kleuren. Na vijf minuten in het liftje te hebben gestaan was ik op de bodem van de vulkaan. Om u een idee te geven hoe groot de magmakamer is: het vrijheidsbeeld past erin. Ik kreeg eerst uitleg over hoe deze kamer nu eigenlijk is ontstaan, want normaal gesproken is de magmakamer altijd gevuld met afgekoelde of vloeibare magma. Wat is er gebeurd met deze vulkaan?: 4.500 jaar geleden toen de vulkaan voor het laatst een uitbarsting had, is er na de uitbarsting een aardbeving geweest. Deze aardbeving heeft een grote kloof in de magmakamer gereten waardoor de magma met grote hoeveelheden weer terug de aarde in is gelopen. Doordat het kort na de uitbarsting is gebeurd en de magma nog vloeibaar was, is de magmakamer tot op de dag van vandaag leeg. De verschillende reacties en stoffen in de magma hebben prachtige kleuren op de wand nagelaten. Ik had een half uur op de bodem van de vulkaan om al dit moois te ontdekken en vast te leggen op camera. Zoveel kleuren, het is bijna onbeschrijfelijk om het in woorden te vangen. Ze zeggen wel eens een foto zegt meer dan 1.000 woorden. Deze keer zeker niet! Het geeft een impressie, maar je moet het zelf beleven om te weten wat het is om in een vulkaan te zijn. Na een half uur ben ik weer omhoog gegaan met het liftje en zijn we drie kilometer teruggelopen naar het busje. Een half uurtje later was ik weer terug in Reykjavik. Deze avond meteen naar bed, want het was een bijzondere, maar inspannende lange dag.

Dan heb ik ook nog nieuws met betrekking tot mijn terugreis. Op 23 september vlieg ik van Reykjavik naar Kopenhagen. Hier verblijf ik twee nachten. Dan vlieg ik op 25 september door naar Barcelona. Op 1 oktober vlieg ik van Barcelona weer terug naar Nederland, Rotterdam om precies te zijn.

Kim, bedankt dat je er was. Ik heb genoten van je bezoek en gezelligheid.

Groeten,
Bjorn

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

8 Reacties

  1. Karin:
    3 september 2015
    Bjorn, het is en blijft een prachtige stage voor jou maar tegelijkertijd ook voor mij. Je neemt me mee naar plaatsen waar ik nog nooit ben geweest, maar waar ik me nu een voorstelling van kan maken omdat jij woorden hebt gegeven aan al je belevenissen. Ook leuk dat ze speciaal donuts achter de kassa hebben staan in een donutzaak. Nog veel plezier en op naar barca!
  2. Petra:
    3 september 2015
    Hoi Bjorn, wat een belevenis die stage van je. Je hebt met Kim ook hele leuke en mooie excursies en trips gemaakt. Een tijd om nooit te vergeten. Veel plezier bij het laatste stukje van je stage en zeker ook in Kopenhagen en Barcelona!!!

    De groetjes van ons allemaal en tot Oktober!!! :)
  3. Monique:
    3 september 2015
    He neef, weer een geweldig verhaal en ook mooi hoe jij jouw marathon beschreef...ook weer met succes afgerond! Mooi dat jij en Kim Ijsland ook samen hebben kunnen beleven. Wij gaan aftellen en zeker veel plezier in Barcalona!! dikke kus van de oppes
  4. Ma:
    3 september 2015
    Hoi, uiteraard geniet ik weer van jouw verslag, maar het leukste gedeelte vind ik toch dat je op 1 oktober weer thuis komt!!
  5. Jan Boers:
    3 september 2015
    Wat een schitterende reizen en een geweldig avontuur om dit zo te ervaren.Veel succes nog en een prettige vakantie in Kopenhagen en Barcelona
  6. Corrie:
    3 september 2015
    Gossie.......jeetje........wat een verslag zeg.......het lijkt wel een boek. Maar dan 1 die je niet neer kan leggen, en dat zegt wat voor mij. Ik heb het met plezier gelezen. Fantastisch wat je daar allemaal doet en ziet. Leuk dat Kim er ook was. Jullie zijn wel een stelletje ontdekkingsreizigers hoor. Zo gaaf! Je geeft een goed beeld van IJsland. Het is toch niet het 1e land waar je aan denkt als je vakantie wilt boeken, maar zo lang daar wonen zoals jij is totaal anders dan vakantie. En als toetje nog Kopenhagen en Barca.....het kan niet op. En dan weer Dordrecht..............zal wel ff tegenvallen......geen Segway,s hier haha. Nou Bjorn geniet er nog even van en tot ziens. Ik ben stiekem wel benieuwd naar je foto,s. Gr. Corrie
  7. Jeppe:
    5 september 2015
    Ha Bjorn Tonson, ik heb je verhaal weer met plezier gelezen. De Donut achter de kassa bij de verse DD-vestiging maakte mij wel nieuwsgierig. Een boot met 600pk maakt mij ook erg nieuwsgierig, ik ga volgende keer op de boot naar Schier eens vragen waarom deze niet gewoon 80km/h vaart. Veel sneller, en deze boot heeft zelfs twee motoren van 600pk...biedt mogelijkheden lijkt me. En tsja, die marathon, echt iets wat ik niet zou kunnen geloof ik. Knap hoor. Leuk dat je nog wat Muffins hebt gespot daar aan de zuidkust. Barcelona zal straks eind september wel even een heel andere wereld zijn, maar ik kan je zeggen dat de jamon en de tapas daar lekker smaken. Groetjes, Jeppe.
  8. Jan Boers:
    5 september 2015
    Hoi Bjorn eindelijk een berichtje van mij alsdat het weer een geweldig verslag is en vooral dat je zei voor wie het deed en volhield tot het einde
    We kijken naar je uit over een paar weken
    Tot die tijd en lieve gr. van je Oma