De laatste weken op IJsland

23 september 2015 - Reykjavík, IJsland

Hallo allemaal,

Op donderdag 3 september was het zover. Het Nederlands elftal speelde thuis tegen IJsland. Volgens mij kan ik het hier maar beter bij laten. Feit is wel dat IJsland inmiddels genoeg punten heeft om voor het eerst in de geschiedenis naar een groot toernooi te gaan. Het EK in dit geval.

Nadat Kim weg was heb ik zelf eigenlijk niet veel meer ondernomen. Ik ben nog wel een keer naar een concert in het concertgebouw Harpa geweest. Deze keer zong Uppáhaldsariur Kristins, de IJslandse Ernst Daniel Smid, met het IJslandse symfonieorkest. Dit was tevens het laatste concert dat ik op IJsland heb bezocht. In de afgelopen weken heb ik nog wel een aantal keer een Segway tour gegeven. Het weer was vrij slecht en is de laatste week pas opgeklaard. Er was dus niet veel te doen in de bikeshop. Zo had ik wel tijd om mijn stageverslagen te schrijven. Op vrijdag, 9 september, ben ik nog naar het maritiem museum geweest. Hier heb ik een rondleiding gehad op een schip van de IJslandse kustwacht. Dit schip is met pensioen, maar heeft een grote rol gespeeld tijdens de ‘visoorlog’. IJsland heeft tot drie keer toe het gebied voor de visserij weten te vergroten. Op dit moment staat de teller op 200 mijl. De IJslandse kustwacht vaart op dit moment in de Middellandse Zee om vluchtelingen te helpen met de oversteek. Verder weet ik niet hoe ze dit doen, maar ik weet wel dat ze van groot belang zijn. Het zwemmen en hardlopen is ook gewoon doorgegaan. Op woensdag 16 september heb ik voor de laatste keer hardgelopen op IJsland: 18 kilometer rond Reykjavik in 1 uur 33 minuten. Een goede afsluiter dus. In de afgelopen vier weken heb ik twee keer het Noorderlicht mogen bewonderen. Naarmate het later werd, denk hierbij aan middernacht, was er meer activiteit te zien en kan het spektakel beginnen. Van lichtgroen, naar rood en geel met paarse stippen. Weer terug naar felgroen en rood. Prachtig om te zien. Het is moeilijk om je voor te stellen hoe dit natuurverschijnsel in ’t echt voltrekt. Ik heb aan Stefán gevraagd of hij nog steeds onder de indruk is van het Noorderlicht. Zijn antwoord was: “jazeker.” Als het licht boven je hoofd danst en je ligt in het gras te kijken, dan zou ik niet weten wat een mens nog meer nodig heeft op zo’n moment. Een hot tub misschien ;-).

Nog een andere IJslandse traditie die ik van dichtbij heb mee mogen maken was het schapenvangen. Dat noemen ze hier ‘Réttir’. Alle schapen van misschien wel 20 verschillende boeren staan in de zomer allemaal door elkaar op het platteland. In de winter gaan de schapen naar binnen. Probeer maar eens in je eentje al je eigen schapen van het land te halen. Hiervoor hebben ze dus de Réttir in het leven geroepen. Elk jaar rond eind september komen de boeren bijeen met hun families en vrienden om alle schapen bijeen te drijven naar een stuk land met een rotsachtige muur eromheen. Aan de buitenkant van de muur zijn weer kleinere hokjes, voor iedere boer een. Hier kan hij zijn eigen schapen naar toe drijven. Dan zitten alle schapen bij elkaar in een groot hok. Leuk, en nu, vraag je je af. Alle familieleden, jong en oud, klimmen over de muur tussen de schapen. En als ik zeg jong dan bedoel ik vanaf een jaar of drie. Alle schapen hebben een oormerk met een nummer. Je raadt het al, elke boer heeft zijn eigen nummer. Boven de kooien aan de zijkant staan diezelfde nummers. Dan gaat het sorteren beginnen. De schapen worden stevig bij de hoorns gevat. Hier moet je aardig wat kracht voor hebben, want de schapen springen alle kanten op. Zodra het schaap na een paar seconden gekalmeerd is, wordt het oormerk gecheckt. Is het schaap van jou, dan breng je hem naar de kooi. Is het schaap niet van jou, dan laat je hem los. Het zou efficiënter zijn als je een schaap hebt gevangen en hem gewoon naar de kooi met hetzelfde nummer brengt. Dat deden ze niet. Ze sorteerden alleen hun eigen schapen. Ik wil nog even benadrukken dat de schapen goed vast werden gepakt bij de hoorns of vacht. De jongere kinderen tussen de 8 en 14 jaar hadden hier wat moeite mee en werden af en toe door een schaap over de grond mee gesleurd. Het is een volksfeest, dus daar zaten ze niet mee, alleen maar leuk. Als na ongeveer twee uur alle schapen in hun eigen kooi zitten worden de trailers gehaald, de schapen ingeladen en dan kunnen de boeren op weg naar hun eigen boerderij. Ik was de enige toeschouwer. Wat ik hiermee wil zeggen is dat dit feest nog een echt volksfeest is en (nog) niet is uitgemolken door het toerisme. Hopelijk blijft dat nog even zo!

Op 21 september was het dan zover. Mijn laatste stagedag, eigenlijk een werkdag als alle andere. Aan het einde van de dag heeft Stefán zijn team uitgenodigd voor een afscheidsdiner. Stefán, Vignir, Iris, Egill, zijn vrouw Kath en ik. Wij hebben met z’n alleen deze zomer ‘overleefd’ zoals Stefán dat verwoordde. Daar was hij ons dankbaar voor.

Dan wordt het vanzelf 22 september, het zou raar zijn als het opeens twee dagen later is natuurlijk. Deze dag was mijn laatste volle dag op IJsland, die heb ik ingevuld met iets wat al vanaf het begin in mijn hoofd zat. Ik heb ‘66° Noord’ bezocht, de poolcirkel, het noordelijkste puntje van IJsland. Om 12:15 uur ben ik met een binnenlandse vlucht van Reykjavik naar Akureyri gevlogen. Akureyri ligt in het noorden op het vasteland. Deze vlucht duurde ongeveer 50 minuten. In Reykjavik regende het, maar in het noorden scheen de zon. Aan het einde van de vlucht zag ik prachtige landschappen vanuit het raam. Uitgesleten kloven door rivieren, sneeuw op de bergtoppen en een aantal fjorden. Dan ben je in Akureyri, leuk. De volgende vlucht een half uur later was naar het eiland ‘Grimsey’, waar we de poolcirkel vinden. Dit is tot nu toe de leukste vlucht van mijn leven geweest. Het was een klein vliegtuigje waar ongeveer tien mensen in konden. Er gingen maar vijf mensen naar Grimsey dus we kunnen zeggen dat de vlucht half vol zat. De cockpit was open dus ik kon zien wat de piloten deden. Zo kon ik ook eens door de voorruit kijken. Ook weer mooi om meegemaakt te hebben. Geen boarding pass, geen paspoort, niets. “Are you Bjorn?”, “Yes”, “Oké, welcome on board!” Het was een vlucht van een half uur. Het is een klein vliegtuigje dus je hebt echt het gevoel dat je aan het vliegen bent. Elke windstoot voel je. Dat is gewoon gaaf om mee te maken. We vlogen misschien op een kleine 800 meter hoogte, dus het uitzicht was ook prachtig. Tussen twee fjorden vlogen we weg van IJsland op weg naar ‘66° Noord. Een half uur later kwam het eiland in zicht, 5 vierkante kilometer. Even later waren we geland. Naast de landingsbaan staat een monument waar de poolcirkel precies overheen loopt. Daar moet ik natuurlijk mee op de foto. Het eiland Grimsey heeft vooral steile kliffen. Ik had twee uur de tijd op het eiland voordat we weer terug vlogen naar Akureyri. Het vliegveld ligt in het midden van het eiland. Ik ben eerst de natuur in gelopen aan de Noordkant van het eiland. Hier zag ik helderblauw water met steile kliffen en noorderlicht groen gras. Heerlijk. Daarna ben ik ‘helemaal’ ;-) naar de andere kant van het eiland gelopen en heb ik het dorpje en de haven bekeken. Er kwam net een vissersboot binnen dus ik heb even staan kijken bij het uitladen van de vis. Voor zo’n klein eiland hadden ze best veel vis gevangen. Om 16:00 uur was het tijd om terug te vliegen. We kregen een certificaat mee dat we op de poolcirkel zijn geweest, dit hang ik bij thuiskomst aan de muur. Weer dat heerlijke gevoel van vliegen. Een half uur later was ik weer in Akureyri. Nu moest ik iets langer wachten voor de vlucht naar Reykjavik, drie uur. Ik hoefde er maar een half uur van tevoren te zijn, dus wat doe je dan in de tussentijd? Dan ga je even naar het zwembad in Akureyri. Dat was echt de laatste kans om nog heerlijk in de buitenlucht in een hot tub te liggen. Om 19:30 uur was ik weer terug op de luchthaven om vervolgens om 20:00 terug te vliegen. Een uurtje later was ik weer thuis op de Hringbraut. Dan kom je thuis, skype je even met je pa om je belevenissen te delen en dan ga je door met je koffer inpakken. Als laatste heb ik Stefán nog een ‘tot ziens attentie’ gegeven. Het was inmiddels 23:30 uur. Tijd om voor de laatste keer het warme bed op IJsland in het duiken. Lang kon ik daar niet van genieten, want die nacht stond de wekker om 03:30 uur. Tijd om IJsland te verlaten en op weg te gaan naar het volgende avontuur. Stefán had een pick-up op de airport rond dezelfde tijd, dus hij heeft mij afgezet op de luchthaven. Bij aankomst zag ik dat mijn vlucht naar Kopenhagen 1 uur en 40 minuten vertraging had, dus ik heb nog even wat gedronken met Stefán. Daarna hebben we afscheid genomen en elkaar bedankt voor de fijne tijd. Stefán is aan zijn werkdag begonnen en ik ben in het vliegtuig gestapt. Om 08:40 uur ging ik de lucht in naar Kopenhagen. Wat ik daar allemaal ga beleven lees je de volgende keer!

Na mijn stage op Curaçao waren er twee vragen waar veel mensen het antwoord op wilden weten. Wat heb je het meest gemist en wat ga je het meest missen. Hierbij zal ik ze meteen beantwoorden. De Tour de France heb ik het meest gemist. Eindelijk een keer een start in eigen land, zit ik op IJsland… Wat ik het meest ga missen van IJsland zijn de warme openluchtzwembaden. Helaas is dit nu verleden tijd.

Groeten en tot ziens,
Bjorn

4 Reacties

  1. Jeppe:
    23 september 2015
    Geweldig Bjorn dat je op de Poolcirkel bent geweest! Dat vliegen in zo'n klein vliegtuigje moet ik ook nog eens doen. Je zal het wel raar druk en vluchtig vinden hier weer terug in het drukke West Europa. Geniet van je tijd in Kopenhagen, en later in Barcelona en tot gauw!
  2. Kees-Jan:
    23 september 2015
    Ha die Bjorn,
    Thanks voor het mooie verhaal!
    Je maakt ons wel jaloers
    Helaas is het voor jou alweer voorbij.
    Zal wel weer een nieuwe stage komen, toch
    Geniet lekker in Kopenhagen en Barca!!
    Groetjes van de Oppe's
  3. Berry:
    24 september 2015
    Hoi Bjorn ,het verhaal was weer geweldig genoten heb je weer , en het genieten gaat weer verder in Kopenhagen en Barcelona veel plezier en tot gauw.

    Groetjes Berry
  4. Jan Boers:
    24 september 2015
    Hoi Bjorn Wat heb jij een geweldige tijd gehad in IJsland en weer heel veel dingen weer gezien en meegemaakt Nieuwsgierig naar alle foto"s en vooral om je weer eens te zien Opa is jaloers dat je naar het voetbal gaat in Barcelona Wel leuk hoor Nou Bjorn tot volgende week dan Groeten van je Opa en Oma.