De eerste maand op IJsland

Hallo allemaal,

Fijn om voor jullie weer een reisverslag te mogen typen.

Laat ik bij het begin beginnen. Op woensdag 29 april was het zover, de reis naar Reykjavik, IJsland, stond op het punt van beginnen. In de loop van de middag ben ik door Ma en Kim naar het station gebracht om vanaf daar de trein naar Amsterdam Schiphol te nemen. Pa kon helaas niet mee, wamt die lag ziek op bed... Het afscheid was deze keer weer anders dan de vorige keer toen ik naar Curaçao toe ging. Wat luchtiger zou je kunnen zeggen, alles komt goed en we zien elkaar wel weer.

Om 17:25 uur zat ik in het vliegtuig op weg naar Kopenhagen om daar 1,5 uur later te landen. Vanuit de lucht is het erg leuk om Kopenhagen te zien liggen. Veel natuur, divers landschap en zo ook de brug die Zweden en Denemarken met elkaar verbindt. Na een overstap van een uur zat ik weer in het volgende vliegtuig naar Reykjavik. Eigenlijk moet ik Keflavik schrijven, want dat is de officiële landingsplaats. Deze ligt drie kwartier rijden vanaf Reykjavik. Om 20:55 uur, lokale tijd twee uur vroeger, was ik dan op IJsland. Het was helder weer dus ik had goed zicht op het landschap wat nu al fantastisch is. In het gedeelte van IJsland waar je landt met het vliegtuig lijkt het écht of je een andere planeet gaat bezoeken. Koffers van de band af halen en op naar de flybus die mij en nog dertig anderen naar Reykjavik zal brengen. Het landschap waar we doorheen reden is het meest actieve gedeelte van IJsland en dat straalt het ook een beetje uit. Uitgestrekte velden met zwart zand met hier en daar een heuvel en bergen op de achtergrond.

In Reykjavik aangekomen stond Stefán, de eigenaar van mijn stagebedrijf, al te wachten. Hij heeft me eerst een stukje van Reykjavik laten zien voordat we naar het appartement toe gingen. Onderweg zijn we nog gestopt om een ijsje te halen. Ja, een ijsje bij een temperatuur van vier graden. Dat was het eerste waar ik van stond te kijken. Het was een straat met zeven eettentjes naast elkaar, alles leeg, behalve de ijssalon. Die stond helemaal vol met mensen. IJslanders zijn gek op ijs en daarom is het altijd druk in een ijssalon. En het zijn niet zomaar ijsjes, nee nee, La Venezia en Talamini kunnen hier nog wat van leren ;-).
Daarna door naar het appartement. Het is een mooi onderkomen vlak bij de zee. Als ik linksaf de deur uitloop, loop ik zo de zee in. Als ik rechts de deur uitloop, dan zie ik een prachtige rotspartij in de verte opdoemen. Niets te klagen dus. Mijn kamer en de badkamer zijn af. En de rest moet nog gedaan worden zullen we maar zeggen. Stefán is een aardige man met hart voor zijn bedrijf. Hij heeft een partner en twee kinderen. Deze wonen om praktische redenen tien maanden per jaar in Duitsland. Zijn partner Ursula is Duits, dus vandaar.

Tijdens deze reisverslagen wil ik jullie niet alleen vertellen over mijn eigen ervaringen, maar wil ik jullie ook informatie geven over de IJslandse cultuur. Deze info pluk ik natuurlijk niet van het internet, maar zijn verhalen van de IJslanders zelf.

Op mijn 1e dag, 30 april, mocht ik meteen een fietsroute verkennen. Deze moet ik na verloop van tijd natuurlijk kunnen verkopen. Een prachtige fietstocht van 18 kilometer langs de kust en door de stad weer terug naar de bikeshop. Deze fietstocht was mijn eerste kennismaking met Reykjavik. Omdat er van de 325.000 IJslanders 120.000 in Reykjavik wonen en er geen tot weinig hoogbouw is, is het een zeer uitgestrekte stad. Ondanks dat is er toch op veel plekken natuur te ontdekken. Je moet alleen weten waar je dat kunt vinden. Onder andere op deze 18 kilometer die je langs de kust naar een vogelbroedplaats voert, door naar een natuurlijk geothermisch strand, door naar een uitkijkplaats die je een prachtig uitzicht biedt op de bergen, de stad en de zee. Alles bij elkaar kost het je ongeveer drie uur om dit alles te ontdekken. Mocht je nog eens in Reykjavik zijn; de fietstocht is zeker een aanrader. Verder leer ik de eerste paar dagen door te kijken naar en te vragen aan Stefán. Zijn bikeshop is gevestigd in de oude haven waar nog meer toeristische bedrijven huisvesten, zoals whale watching bedrijven. De shop bestaat uit twee zeecontainers met in het midden een praktische overkapping die tevens bij slecht weer als werkplaats kan fungeren. Naast fietstours en fietsverhuur doet Reykjavik bike tours ook aan Segway tours. Stefán heeft 27 jaar ervaring als gids in het toerisme en heeft dan ook al in vele landen als gids gewerkt, waaronder Zuid-Afrika en de Verenigde Staten. Leuk om te weten is dat Stefán ook heeft gestudeerd aan de NHTV, de hogeschool waar ik nu studeer.

Hier komen de eerste weetjes. Je kunt een IJslander herkennen door te vragen naar zijn of haar achternaam. Heet je bijvoorbeeld Jonsson, dan ben je de zoon van Jon. In het IJslands zou ik dan Bjorn Tonsson heten; Ton zijn zoon. Stefán heeft Valsson als achternaam; Val zijn zoon. Ben je een vrouw dan komt er dottir achter. In het IJslands zou mijn zus Kim Esthersdottir heten; Esther haar dochter. IJsland heeft weinig eigen grondstoffen, dus moeten ze andere producten vinden die niet overal ter wereld te verkrijgen zijn. Dan komen we al snel uit bij de walvis. Dat was het eerste wat Stefán mij heeft laten proeven. Het was niet het vlees, maar de walvis blubber. Je hebt de huid, dan de blubber en dan het vlees. De blubber is het vet, maar het is niet vet zoals het vet van een varken, snap je. Het smaakt een beetje zurig. In IJsland is het heel normaal om walvis te eten. Vroeger gingen de boten 100 dagen de zee op om walvissen te jagen. Er was toen nog geen mogelijkheid om de walvissen aan boord mee te nemen, dus schoten ze de walvissen met een harpoen. Enige tijd later spoelt er dan een walvis aan. Het zou raar zijn als het opeens een dolfijn is geworden. Maar goed, wanneer er zo'n walvis aanspoelde, kon je niet zien van wie deze was. Daarom zijn de landsgrenzen aan zee zeer duidelijk gemarkeerd. Spoelde er een walvis aan op jouw land, dan was je de gelukkigste man op aarde. Het kwam natuurlijk wel eens voor dat zo'n walvis precies op een landsgrens aanspoelde. Daar deden ze niet moeilijk over, dan zaag je de walvis toch gewoon in tweeën. Geen grap, zo gebeurde het echt vroeger.
Het is bijna zover en dan gaat de walvisjacht ook dit jaar weer beginnen. Er liggen twee schepen naast de bikeshop die eind juni uitvaren om vervolgens 100 dagen op zee walvissen te jagen. Wanneer ze een walvis hebben geschoten, binden ze deze vast aan de zijkant van hun schip en dragen deze mee tijdens hun reis. Tussendoor worden de walvissen naar het slachthuis gebracht om te worden verwerkt. Elk stukje van de walvis wordt wel ergens voor gebruikt. De blubber en het vlees worden gebruikt voor consumptie. Nu denk je waarschijnlijk, dat is toch zielig. Vind ik ook, maar er zijn ook regels met betrekking tot de walvisjacht. Zo mag er maar op twee van de 20 soorten gejaagd worden en mogen er per jaar maximaal 150 van de 20.000 walvissen die naar IJsland komen worden geschoten.

Het water op IJsland komt uit geothermische bronnen, verwarmd door onze eigen aarde. Het water dat uit de kraan komt, is indirect afkomstig van deze bronnen. Het gemeentesysteem pompt het water uit de bronnen. Het water uit de kraan komt van het gemeentesysteem. Het koude water wordt gefilterd, maar af en toe vind ik een zandkorreltje in het water, geen grap. Met het warme water wordt niets gedaan. Dat is dus echt puur natuur en ruikt dan ook naar zwavel als je de warme kraan open hebt. Dit is dan ook niet echt lekker om te drinken kan ik je vertellen. Dit doe je een keer en dan niet meer ;-). In IJsland is naar het zwembad gaan net als fietsen bij ons, heel normaal en dit doe je dan ook minimaal een keer per week. Gewoon een uurtje om even te relaxen en te socializen. Dan moet ik dat ook maar even doen. Alleen al in Reykjavik zijn acht zwembaden te vinden. Toevallig is er een bij mij om de hoek, dus dat komt mooi uit. De zwembaden zijn allemaal in de open lucht, dus extra genieten als je een warm bad in duikt aangezien het 's avonds afkoelt tot 3 á 4°C. Er zijn verschillende baden in een zwembad. Zo heb je een wedstrijdbad dat tussen de 25 en 30°C is. Dan is er een bad waar kinderen kunnen spelen, dat is 31°C, dan is er een ondiep bad waar je kunt liggen, dat is 36-38°C, aangrenzend een bad van 38-40°C. Ook zijn er hottubs met verschillende temperaturen. Hottub, eigenlijk coldtub van 8-12°C om af te koelen, hottub van 38°C, één van 40-42°C en een hottub van 42-44°C. Alle zijn heerlijk kan ik je vertellen. Oh ja, en er is ook nog een sauna. Echt vervelend zo'n stage.

Sinds kort ga ik elke maandag hardlopen met een paar mensen die ik via Stefán heb leren kennen. We hebben al twee keer 14 kilometer gelopen, dus dat is lekker. In totaal probeer ik twee keer per week hard te lopen. De eerste keer hardlopen was even wat anders dan in Nederland. Hier hebben ze namelijk wél heuvels in de stad. Hartstikke leuk om dat ook eens mee te maken en goed voor de spieren uiteraard. De eerste keer dat ik ging hardlopen was een tijdje terug, een mooie heldere avond met een laaghangende zon, hangt hier altijd een beetje laag te hangen tegen de avond. Heb al een paar keer gezegd dat hij onder moet gaan, maar dat doet hij niet... Misschien in augustus of zo zei hij. Oftewel het is 24 uur per dag licht, 's nachts wordt het schemerig maar niet donker.  Maar goed, tijdens deze run heb ik voor het eerst een vulkaan gezien. Dat vond ik een speciaal moment. Je loopt in je eentje, in de zon op IJsland en je ziet een vulkaan in de verte met wat bergen en sneeuw op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer...? Dat wist ik wel, een duik in de hottub na een stukje hardlopen hahaha! Dat heb ik dan ook gedaan.
Even een weerbericht tussendoor. We verwachten morgenvroeg zon, dan volgt een regenbui, pas op voor windstoten, in de loop van de middag een sneeuwbui en in de avond stapelwolken met hier en daar kans op een bui. Ik kan u vertellen, ik heb het met eigen ogen gezien. Het weer is nergens anders op aarde zo onvoorspelbaar als hier op IJsland. Het weer verandert letterlijk met het uur.
Tijdens een van mijn werkdagen zou Stefán een Segway tour verzorgen, maar deze zou vertrekken vanaf het Höfdi huis, u weet wel, dat bijzondere huis waar Ronald Reagan en Michael Gorbatsjov elkaar hebben ontmoet in 1986 en het einde van de koude oorlog markeert. In totaal hebben we acht Segways van ongeveer 50 kg per stuk, gelukkig hebben ze wielen, dus dan is het goed te doen. Wij de Segways in de trailer geladen en naar het Höfdi huis gebracht. Is het tijd dat de tour moet beginnen, geen gasten. Stefán kijkt in z'n agenda... Ehm Bjorn, de tour is morgen. Geen probleem, Segways weer ingeladen en de volgende dag weer terug naar het Höfdi huis. Deze keer waren er wel gasten ;-). Stefán is niet de meest georganiseerde man, maar heeft een hart van goud en legt zijn ziel en zaligheid in zijn bedrijf en staat voor zijn werknemers en dat waardeer ik enorm. Gelukkig heeft hij dat gevoel overgebracht op mij en voel ik mij ook deels verantwoordelijk voor de zaken die zich afspelen in en om het bedrijf. Stefán ziet dit, en waardeert mijn inzet en werklust. Tijdens deze Segway tour mocht ik mee, dus dat was wéér een nieuwe ervaring voor mij. Een leuk apparaat, waarmee je zonder dat je veel hoeft te bewegen, je toch snel kunt verplaatsen. Wanneer je eenmaal aan een Segway gewend bent, is het net als fietsen, dat verleer je nooit. Bovenstaande heeft zich in de eerste twee weken afgespeeld.

Dan gaan we door naar 14 mei. Het eerste bezoek, en wel van twee goede vrienden, Jeppe en Ichelle. Na een weggevlogen ID kaart en van drie minuten te laat naar drie uur vertraging zijn ze op donderdag 14 mei rond de klok van 19:30 uur geland op IJsland. Een klein uurtje later stonden ze bij mij voor de deur. Onrealistisch om opeens je vrienden bij je te hebben, maar o zo fijn en gezellig. Even een broodje eten en toen met de auto 'Reykjavik by twilight' ontdekt. Langs de oude haven, waar de bikeshop is, door naar het Höfdi huis, door de hoofdstraat terug naar het appartement. Ze waren al vanaf 05:55 uur wakker dus ze sliepen lekker die nacht, ik overigens ook. Slapen gaat prima, met je ogen dicht gaat het ‘t best.
De volgende ochtend moest ik nog even een paar uurtjes werken, maar aan het begin van de middag hebben we koers gezet naar de eerste bezienswaardigheden van de dag, Geysir en Gulfoss. Na een prachtige autorit door het IJslandse landschap kwamen we aan bij Geysir, de geothermische bronnen. Het was echt een beleving kun je wel zeggen. Je komt er aan en dan zie je al stoom uit de aarde verschijnen. Stoom uit de aarde zeg ik, heel bijzonder. Je ruikt ook de zwavel overal om je heen. Om de 4 tot 8 minuten spuit er kokend water uit een bron wel 20 tot 30 meter de lucht in. Wat een kracht en geweld. Het is net alsof er een trol begint te brullen. Ik weet niet of je een trol kent die even voor je kan brullen, maar anders weet ik nog wel een adresje.
Na Geysir zijn we doorgereden naar Gulfoss. Gull betekent goud en Foss betekent waterval. We hebben dus de gouden waterval bezocht. Het heet de gouden waterval omdat er veel regenbogen te zien zijn door de zon en het opstuivende water. In het half uur dat we er waren hebben we zeker vijf regenbogen gezien. Misschien is het ook wel de meest imposante waterval van Europa. Als eerste kom je aan bij een grote trap, je hoort dan alleen het water naar beneden storten. Je ziet dan nog niets. Dan loop je de lange trap af en zie je steeds meer en meer waterval verschijnen. Grote hompen sneeuw zitten nog vastgekleefd aan de rotswand. Er komt een moment dat dit alles naar beneden stort, dat zal een plons zijn. De waterval zelf bestaat uit twee lagen die haaks op elkaar staan en waar het water vanaf dondert. Om een beeld te geven, het water stort 32 meter naar beneden over een breedte van 50 meter. Helemaal beneden geeft het een prachtig zicht over dit natuurschoon. Na de waterval zijn we doorgereden naar het zuidelijkste puntje vasteland van IJsland, Vik. Onderweg hebben we nog een aantal weersveranderingen meegemaakt. Van zon, naar wind, naar regen en weer terug. Verder zijn we nog twee keer gestopt bij prachtige watervallen. Onder andere de waterval van Skogafoss. Ze zijn stuk voor stuk bijzonder. Tegen het begin van de avond kwamen we aan in Vik en hebben we wat zwart zand gescoord op het strand. IJsland is een vulkanische land, dus is het zand zwart. Een hapje gegeten in het restaurant en daarna teruggereden naar Reykjavik. En wat was het druk onderweg, not. We kwamen na een uur rijden pas een auto tegen. En het was nog wel een van de drukste trajecten van IJsland.

De volgende dag, 16 mei moest ik werken, want het was een drukke dag met veel tours en fietsverhuur. Ichelle en Jeppe hebben het gebied ten Noorden van Reykjavik bezocht. Ze hebben het goed gehad. Aan het einde van middag zijn we naar het grootste zwembad van Reykjavik gegaan, met een 50 meter binnen- en buitenbad. Daar zijn ze in Eindhoven jaloers op. Ook hier weer alle hottubs uitgetest en ze zijn goedgekeurd, daarna een hapje gegeten en toen naar bed.

De laatste dag alweer voor Jeppe en Ichelle. Wat gaat de tijd toch snel als je het leuk hebt onder elkaar. Deze ochtend wilden we naar de ‘Blue lagoon’ gaan, maar daar moest je van tevoren kaartjes voor reserveren, wisten wij veel, dus dat feest ging niet door. Toen zijn we Reykjavik centrum in gegaan en hebben we op weg naar de airport nog een ijsje gehaald. Inchecken, door de douane en weg waren ze weer. Ik kan terugkijken op vier fijne dagen vol plezier en gezelligheid.
Voor mij gaat het avontuur en ontdekken gewoon verder. Zo heb ik op 21 mei sneeuw meegemaakt, dat dan weer wel natuurlijk. Stefán vertelde dat hij het had zien sneeuwen in juli, en dat was niet in zijn dromen.
Zoals een aantal van jullie weet luister ik ook graag naar klassieke muziek en bezoek ik af en toe het concertgebouw in Amsterdam. Hier in Reykjavik hebben ze 'Harpa', dat betekent hoop en harp. Het is ontworpen door een half Deense, half IJslandse architect. Wanneer er iets positiefs wordt gezegd over Harpa is de architect IJslands, maar wanneer er iets negatiefs wordt gezegd over Harpa is de architect Deens ;-). Op 22 mei heb ik voor het eerst een opera voorstelling bezocht. Het was de opera 'Peter Grimes' geschreven door Benjamin Britten. Ik heb me laten vertellen dat het een van de beste opera's van de 20ste eeuw is. Hij duurde drie uur in totaal en zat vol met drama en emoties. Erg mooi om te zien hoe de 13 spelers samenwerkten met het IJslands symfonie orkest. Een mooi verhaal over het leven van een gemeenschap in een simpel Brits vissersdorpje.
Een tegenhanger van dit moois is een andere tak van sport. Namelijk het songfestival. Op IJsland zijn ze gek van het songfestival, dus de halve finales heb ik samen met Stefán gekeken. Is toch wel grappig hoe Trijntje zich had uitgedost als een 'vliegende eekhoorn' zoals dit op twitter de ronde deed. Helaas hebben Nederland en IJsland de finale niet gehaald, maar dit weerhield ons er niet van om gisteren de finale live te bekijken via RUV, de NOS van IJsland. Al met al was het een gezellige avond met Zweden als een terechte winnaar.

Vandaag, 24 mei, was een mooie dag, zowel qua weer als voor het bedrijf. De hele dag zon met hier en daar een wolk, zoals voorspeld dit keer. Voor het bedrijf een nieuw record: 24 bike rentals en drie tours. Normaal is dit een topdag in juli of augustus. Ik ben dus heel benieuwd wat de komende tijd gaat brengen....

Voor nu zeg ik takk fyrir (hartelijk dank) voor het lezen en tot de volgende keer!

Groeten,
Bjorn